********ﻭﻗﺘﯽ ﻧﮕﺎﻫﺖ ﻏﻤﮕﯿﻦ ﺍﺳﺖ ﻗﻄﺮﻩﻫﺎﯼ ﭘﺸﺖ ﺷﯿﺸﻪ ﻫﻢ ﺑﻐﺾ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ…………ﻧﮕﺎﻫﺖ ﺑﯽ ﺁﻭﺍﺯ ﺍﺳﺖ ﺣﺘﯽﺑﺎﺭﺍﻥ ﻫﻢ ﺷﻮﻗﯽ ﺑﺮﺍﯼ ﺑﺎﺭﺵﻧﺪﺍﺭﺩ……..ﻭﻗﺘﯽ ﻟﺒﺨﻨﺪﺕ ﻣﺎﺗﻤﮑﺪﻩ ﯼﭼﺸﻢ ﻫﺎﯼ ﺑﺎﺭﺍﻧﯽ ﺍﺕ ﻣﯽ ﺷﻮﺩﭼﮑﺎﻭﮎ ﺣﺘﯽ ﺩﺭ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﻫﻢ ﻣﯽﻣﯿﺮﺩ……………ﻭﻗﺘﯽ ﻧﮕﺎﻩ ﺯﯾﺒﺎﯾﺖ ﺑﯽﺑﺎﺭﺍﻥ ﺍﺳﺖ ﺩﯾﮕﺮ ﺁﻣﺪﻥ ﺑﻬﺎﺭ ﻫﻢ ﺑﻬﺎﻧﻪﺍﯼ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﺑﺮﺍﯼ ﻓﺼﻞ ﻫﺎ…………ﻣﮕﺮ ﻣﯿﺸﻮﺩ ﻏﺮﯾﺐ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﻏﻢ ﻧﮕﺎﻫﺖ ﺭﺍﺕ…ﺣﻤﻞ ﮐﻨﺪ ﻭ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ ﺑﻪﺩﻭﺵ ﺑﮑﺸﺪ؟ ﻭﻗﺘﯽ ﺻﺪﺍﯼ ﻧﮕﺎﻫﺖﺩﯾﮕﺮ ﻣﺮﺍ ﺻﺪﺍ ﻧﻤﯽ ﮐﻨﺪ………..ﺩﯾﮕﺮﻫﯿﭻ ﺑﻬﺎﻧﻪ ﺍﯼ ﺑﺮﺍﯼ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﻧﮕﺎﻩ ﻣﻦﻧﯿﺴﺖ………………ﺑﮕﺬﺍﺭ ﺣﺪﺍﻗﻞ ﻏﻢﻏﻤﮕﯿﻨﯽ ﻧﮕﺎﻩ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺩﻭﺵ ﺑﺎﺭﺍﻥﺑﮑﺸﻢ……….ﻣﯽ ﺩﺍﻧﻢ ﻧﻤﯽ ﺧﻮﺍﻫﯽﻭﻟﯽ ﺑﮕﺬﺍﺭ ﺳﻬﯿﻢ ﻏﻤﮕﯿﻨﯽ ﻧﮕﺎﻫﺖﺑﺎﺷﻢ……………ﺻﺪﺍﯼ ﻧﮕﺎﻫﻢ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﯼﻏﻢ ﭼﺸﻤﺎﻧﺖ ﻣﯽ ﮔﺮﯾﺪ ﭘﯿﺸﮑﺶﻧﺪﺍﺷﺘﻦ ﻣﻦ ﺩﺭ ﺩﻝ ﺑﯽﺍﻧﺘﻬﺎﯾﺖ…………….********

ﻣﻦ ﭼﻪ ﺩﺭ ﻭﻫﻢ ﻭﺟﻮﺩﻡ، ﭼﻪﻋﺪﻡ ﺩﻟﺘﻨﮕﻢ ﺍﺯ ﻋﺪﻡ ﺗﺎ ﺑﻪ ﻭﺟﻮﺩ ﺁﻣﺪﻩﺍﻡ ﺩﻟﺘﻨﮕﻢ ﺭﻭﺡ ﺍﺯ ﺍﻓﻼﮎ ﻭ ﺗﻦ ﺍﺯﺧﺎﮎ، ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺳﺎﻏﺮ ﭘﺎﮎ ﺍﺯ ﺩﺭ ﺁﻣﯿﺨﺘﻦﺷﺎﺩﯼ ﻭ ﻏﻢ ﺩﻟﺘﻨﮕﻢ ﺧﻮﺷﻪ ﺍﯼ ﺍﺯﻣﻠﮑﻮﺕ ﺗﻮ ﻣﺮﺍ ﺩﻭﺭ ﺍﻧﺪﺍﺧﺖ! ﻣﻦﻫﻨﻮﺯ ﺍﺯ ﺳﻔﺮ ﺑﺎﻍ ﺍﺭﻡ ﺩﻟﺘﻨﮕﻢ ﺍﯼﻧﺒﺨﺸﻮﺩﻩ ﮔﻨﺎﻩ ﭘﺪﺭﻡ ﺁﺩﻡ ﺭﺍ! ﺑﻪﮔﻨﺎﻫﺎﻥ ﻧﺒﺨﺸﻮﺩﻩ ﻗﺴﻢ ﺩﻟﺘﻨﮕﻢ ﺣﺎﻝ،ﺩﺭ ﺧﻮﻑ ﻭ ﺭﺟﺎ ﺭﻭﺑﻪ ﺗﻮ ﺑﺮﻣﯽ ﮔﺮﺩﻡﺩﻭ ﻗﺪﻡ ﺩﻟﻬﺮﻩ ﺩﺍﺭﻡ، ﺩﻭﻗﺪﻡ ﺩﻟﺘﻨﮕﻢﻧﺸﺪ ﺍﺯ ﯾﺎﺩ ﺑﺮﻡ ﺧﺎﻃﺮﻩ ﺩﻭﺭﯼ ﺭﺍﮔﺮﭼﻪ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺭﺳﯿﺪﯾﻢ ﺑﻪ ﻫﻢ !ﺩﻟﺘﻨﮕﻢ! )

کسی ﺣﺎﻟﻢ ﻧﻤﯽ ﭘﺮﺳﻪ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺷﺒﻬﺎﯼ ﺩﻟﺘﻨﮕﯽ ﮐﻪ ﻏﻢ ﺑﺎ ﻣﻦ ﻫﻢ ﺁﻏﻮﺷﻪ ﺑﻪ ﺟﺰ ﺍﻧﺪﻭﻩ ﻭ ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ ﮐﺴﯽ ﺑﺎ ﻣﻦ ﻧﻤﯽ ﺟﻮﺷﻪ ﮐﺴﯽ ﺣﺎﻟﻢ ﻧﻤﯽ ﭘﺮﺳﻪ ﮐﺴﯽ ﺩﺭﺩﻡ ﻧﻤﯽ ﺩﻭﻧﻪ ﻧﻪ ﻫﻢ ﺩﺭﺩ ﻭ ﻫﻢ ﺁﻭﺍﯾﯽ ﺑﺎ ﻣﻦ ﯾﮏ ﺩﻝ ﻧﻤﯽ ﺧﻮﻧﻪ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﺳﺮﮔﺸﺘﮕﯽ ﺑﯿﺰﺍﺭﻡ ﻭ ﺑﯿﺰﺍﺭ ﻭﻟﯽ ﺭﺍﻩ ﻓﺮﺍﺭﯼ ﻧﯿﺴﺖ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﺩﯾﻮﺍﺭ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﯾﻦ ﻟﺐ ﺗﺸﻨﻪ ﺩﺭﯾﻐﺎ ﻗﻄﺮﻩ ﺁﺑﯽ ﺑﻮﺩ ﺑﺮﺍﯼ ﺧﺴﺘﻪ ﭼﺸﻢ ﻣﻦ ﺩﺭﯾﻐﺎ ﺟﺎﯼ ﺧﻮﺍﺑﯽ ﺑﻮﺩ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺳﺮﺩﺍﺏ ﻇﻠﻤﺖ ﻧﻮﺭ ﺭﺍﻫﯽ ﺑﻮﺩ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺍﻧﺪﻭﻩ ﻏﺮﺑﺖ ﺳﺮﭘﻨﺎﻫﯽ ﺑﻮﺩ ﺷﺐ ﭘﺮ ﺩﺭﺩ ﻭ ﻣﻦ ﺍﺯ ﻏﺼّﻪ ﻫﺎ ﺩﻟﺴﺮﺩ ﮐﺠﺎ ﭘﯿﺪﺍ ﮐﻨﻢ ﺩﻟﺴﻮﺧﺘﻪ ﺍﯼ ﻫﻢ ﺩﺭﺩ ﺍﺳﯿﺮ ﺻﺪ ﺑﯿﺎﺑﺎﻥ ﻭَﻫﻢ ﻭ ﺍﻧﺪﻭﻫﻢ ﻣﺮﺍ ﭘﺎ ﺩﺭ ﺩﻝ ﻭ ﺳﻨﮕﯿﻦ ﺗﺮ ﺍﺯ ﮐﻮﻫﻢ

ﺩﻝ ﻫﺎﻱ ﺑﺰﺭﮒ ﻭﺍﺣﺴﺎﺱ ﻫﺎﻱ ﺑﻠﻨﺪ،ﻋﺸﻖ ﻫﺎﻱ ﺯﻳﺒﺎ ﻭ ﭘﺮﺷﻜﻮﻩﻣﻲ ﺁﻓﺮﻳﻨﻨﺪ( ﺩﻛﺘﺮ ﻋﻠﻲﺷﺮﻳﻌﺘﻲ (Delhaye bozorg vaehsashayeboland , eshgh hayezibavaporshokoohmiafarinand***************************ﺍﻣﺎ ﭼﻪ ﺭﻧﺠﻲ ﺍﺳﺖﻟﺬﺕ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺗﻨﻬﺎﺑﺮﺩﻥ ﻭ ﭼﻪ ﺯﺷﺖ ﺍﺳﺖ ﺯﻳﺒﺎﻳﻲ ﻫﺎﺭﺍﺗﻨﻬﺎ ﺩﻳﺪﻥ ﻭ ﭼﻪﺑﺪﺑﺨﺘﻲ ﺁﺯﺍﺭﺩﻫﻨﺪﻩ ﺍﻱﺍﺳﺖ ﺗﻨﻬﺎ ﺧﻮﺷﺒﺨﺖ ﺑﻮﺩﻥ! ﺩﺭﺑﻬﺸﺖﺗﻨﻬﺎ ﺑﻮﺩﻥﺳﺨﺖ ﺗﺮ ﺍﺯ ﻛﻮﻳﺮ ﺍﺳﺖ( ﺩﻛﺘﺮ ﻋﻠﻲ ﺷﺮﻳﻌﺘﻲ (Amache ranjistlezatha ra tanhabordan va che zesht astzibayihara tanhadidan va chebadbakhti azar dahande e asttanhakhoshbakhtboodan! darbehesht tanha boodan sakhtarazkavirast*************************** ﺍﻛﻨﻮﻥ ﺗﻮ ﺑﺎ ﻣﺮﮒﺭﻓﺘﻪ ﺍﻱ ﻭﻣﻦ ﺍﻳﻨﺠﺎﺗﻨﻬﺎ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﻴﺪ ﺩﻡ ﻣﻴﺰﻧﻢ ﻛﻪ ﺑﺎ ﻫﺮﻧﻔﺲ ﮔﺎﻣﻲ ﺑﻪﺗﻮ ﻧﺰﺩﻳﻚ ﺗﺮﻣﻴﺸﻮﻡ .ﺍﻳﻦ ﺯﻧﺪﮔﻲ ﻣﻦ ﺍﺳﺖ (ﺩﻛﺘﺮ ﻋﻠﻲﺷﺮﻳﻌﺘﻲ(Aknoon to bamarg rafte e vaman inja tanha be in omiddammizanam keba har nafas gamibe to nazdiktarmishavam.inzendegimanast*************************** ﻭﻗﺘﯽ ﺧﻮﺍﺳﺘﻢ ﺯﻧﺪﮔﯽﮐﻨﻢ،ﺭﺍﻫﻢ ﺭﺍﺑﺴﺘﻨﺪ.ﻭﻗﺘﯽ ﺧﻮﺍﺳﺘﻢ ﺳﺘﺎﯾﺶ ﮐﻨﻢ،ﮔﻔﺘﻨﺪ ﺧﺮﺍﻓﺎﺕﺍﺳﺖ.ﻭﻗﺘﯽﺧﻮﺍﺳﺘﻢﻋﺎﺷﻖ ﺷﻮﻡ ﮔﻔﺘﻨﺪ ﺩﺭﻭﻍ ﺍﺳﺖ.ﻭﻗﺘﯽﺧﻮﺍﺳﺘﻢﮔﺮﯾﺴﺘﻦ، ﮔﻔﺘﻨﺪﺩﺭﻭﻍﺍﺳﺖ.ﻭﻗﺘﯽ ﺧﻮﺍﺳﺘﻢ ﺧﻨﺪﯾﺪﻥ، ﮔﻔﺘﻨﺪﺩﯾﻮﺍﻧﻪﺍﺳﺖ.ﺩﻧﯿﺎ ﺭﺍ ﻧﮕﻪ ﺩﺍﺭﯾﺪ،ﻣﯿﺨﻮﺍﻫﻢ ﭘﯿﺎﺩﻩ ﺷﻮﻡ (ﺩﻛﺘﺮ ﻋﻠﻲﺷﺮﻳﻌﺘﻲ(Vaghti khastamzendegikonam,raham rabastand.vaghtikhastamsetayeshkonam,goftand khorafatast.vaghti khastam asheghshavamgoftand doroogh ast.vaghtikhastamgeristan,goftanddoroogh ast. vaghtikhastamkhandidan ,goftand divane ast.donya ra negehdaridmikhahampiyadeshavam.*************************** ﺍﮔﺮ ﻗﺎﺩﺭﻧﻴﺴﺘﻲ ﺧﻮﺩ ﺭﺍﺑﺎﻻ ﺑﺒﺮﻱﻫﻤﺎﻧﻨﺪ ﺳﻴﺐ ﺑﺎﺵ ﺗﺎ ﺑﺎ ﺍﻓﺘﺎﺩﻧﺖﺍﻧﺪﻳﺸﻪﺍﻱ ﺭﺍﺑﺎﻻ ﺑﺒﺮﻱ ( ﺩﻛﺘﺮﻋﻠﻲﺷﺮﻳﻌﺘﻲ (agar ghader nisti khod rabalabebarihamanande sib bash taba oftadanat andishe erabalabebari*************************** ﺑﻪ ﺳﻪ ﭼﻴﺰﺗﮑﻴﻪﻧﮑﻦ ، ﻏﺮﻭﺭ، ﺩﺭﻭﻍ ﻭﻋﺸﻖ.ﺁﺩﻡ ﺑﺎ ﻏﺮﻭﺭ ﻣﻲ ﺗﺎﺯﺩ،ﺑﺎ ﺩﺭﻭﻍﻣﻲﺑﺎﺯﺩ ﻭ ﺑﺎﻋﺸﻖ ﻣﻲ ﻣﻴﺮﺩ (ﺩﻛﺘﺭ ﻋﻠﯽ ﺷﺮﯾﻌﺘﯽ ¤¤¤¤¤¤

ﺧﺪﺍﯾﺎ ﻗﺪﺭﺗﯽ ﺩﻩ ﺗﺎ ﻧﻮﯾﺴﻢ ﮐﻼﻡ ﻧﻐﺰ ﻭﭘﺮ ﻣﻌﻨﺎ ﻧﻮﯾﺴﻢ ﻧﻮﯾﺴﻢ ﺳﻮﺯ ﺩﻝ ﺭﺍ ﺩﺭﺩ ﺟﺎﻥﺭﺍ ﺯﺷﻮﺭ ﻭ ﺷﺮ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﺩﻧﯿﺎﯼ ﭘﺮ ﻏﻮﻏﺎ ﻧﻮﯾﺴﻢﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺩﻧﯿﺎ ﮐﻪ ﭘﺮ ﺟﻬﻞ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻇﻠﻤﺖ ﺧﺪﺍﯾﺎﻗﺪﺭﺗﯽ ﺩﻩ ﺑﺎ ﺩﻝ ﺑﯿﻨﺎ ﻧﻮﯾﺴﻢ ﻧﻮﯾﺴﻢ ﻫﺮ ﭼﻪﺧﻮﺑﯿﺴﺖ ﺁﺷﮑﺎﺭﺍ ﺯﺑﺪﻫﺎ ﻭ ﺩﺭﻭﻏﻬﺎ ﻭ ﺩﻭﺭﻭﺋﯿﻬﺎ ﻧﻮﯾﺴﻢ ﻣﺜﺎﻝ ﺑﻨﺪﮔﺎﻥ ﺧﻮﺏ ﺭﺣﻤﺎﻥﺣﻘﯿﻘﺖ ﺭﺍ ﻧﻪ ﺭﻭﯾﺎﻫﺎ ﻧﻮﯾﺴﻢ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻫﺎﯼﺧﻮﺏ ﻭ ﻋﺒﺮﺕ ﺁﻣﻮﺯ ﻣﻦ ﺍﺯ ﺩﯾﺮﻭﺯ ﻭ ﺍﺯ ﺍﻣﺮﻭﺯﻭ ﺍﺯ ﻓﺮﺩﺍ ﻧﻮﯾﺴﻢ ﺑﮑﻮﺑﻢ ﺑﺎ ﻗﻠﻢ ﺍﻫﺮﯾﻤﻨﺎﻥ ﺭﺍﺻﺮﺍﻁ ﺍﻟﻤﺴﺘﻘﯿﻢ ﺧﺎﻟﻖ ﯾﮑﺘﺎ ﻧﻮﯾﺴﻢ ﺧﺪﺍﯾﺎﻗﺪﺭﺗﯽ ﺩﻩ ﺗﺎ ﻧﻮﯾﺴﻢ ﻫﺪﺍﯾﺘﮕﺮ ﺗﻮﺋﯽ ﺯﯾﺒﺎﻧﻮﯾﺴﻢ**

ﺯ ﭼﺸﻤﺖ ﺍﮔﺮ ﭼﻪ ﺩﻭﺭﻡ ﻫﻨﻮﺯ….ﭘﺮ ﺍﺯﺍﻭﺝ ﻭ ﻋﺸﻖ ﻭ ﻏﺮﻭﺭﻡ ﻫﻨﻮﺯﺍﮔﺮ ﻏﺼﻪ ﺑﺎﺭﯾﺪ ﺍﺯ ﻣﺎﻩ ﻭ ﺳﺎﻝ….ﺑﻪ ﯾﺎﺩﮔﺬﺷﺘﻪ ﺻﺒﻮﺭﻡ ﻫﻨﻮﺯﺷﮑﺴﺘﻨﺪ ﺍﮔﺮ ﻗﺎﺏ ﯾﺎﺩ ﻣﺮﺍ…..ﺩﻝ ﺷﯿﺸﻪﺩﺍﺭﻡ ﺑﻠﻮﺭﻡ ﻫﻨﻮﺯﺳﻔﺮ ﭼﺎﺭﻩ ﺩﺭﺩﻫﺎﯾﻢ ﻧﺸﺪ….. ﭘﺮ ﺍﺯ ﻓﮑﺮﺭﺍﻩ ﻋﺒﻮﺭﻡ ﻫﻨﻮﺯﺳﺘﺎﺭﻩ ﺷﺪﻥ ﮐﺎﺭ ﺳﺨﺘﯽ ﻧﯿﺴﺖ….ﮔﺮﺷﺘﻢ ﻭﻟﯽ ﻏﺮﻕ ﻧﻮﺭﻡ ﻫﻨﻮﺯﭘﺮ ﺍﺯ ﺧﺎﻃﺮﺍﺕ ﻗﺸﻨﮓ ﺗﻮﺍﻡ…..ﭘﺮ ﺍﺯ ﯾﺎﺩﻭ ﺷﻮﻕ ﻭ ﻣﺮﻭﺭﻡ ﻫﻨﻮﺯﺗﺮﺍ ﮔﻢ ﻧﮑﺮﺩﻡ ﺧﻮﺩﺕ ﮔﻢ ﺷﺪﯼ……ﻣﻦﺷﯿﻔﺘﻪ ﺑﺎ ﺗﻮ ﺟﻮﺭﻡ ﻫﻨﻮﺯﺍﮔﺮ ﺟﻨﮓ ﺑﺎ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺳﺎﺩﻩ ﻧﯿﺴﺖ…..ﺩﺭﺍﯾﻦ ﻋﺮﺻﻪ ﻣﺮﺩﯼ ﺟﺴﻮﺭﻡ ﻫﻨﻮﺯﺍﮔﺮ ﮐﻮﮎ ﻣﺎﻫﻮﺭ ﺑﺎ ﻣﺎ ﻧﺴﺎﺧﺖ…..ﭘﺮ ﺍﺯﻧﻐﻤﻪ ﭘﮏ ﻭ ﺷﻮﺭﻡ ﻫﻨﻮﺯﻗﺒﻮﻝ ﺍﺳﺖ ﻋﻤﺮ ﺧﻮﺷﯽ ﻫﺎ ﮐﻢﺍﺳﺖ…..ﻭﻟﯽ ﺑﺎ ﺗﻮﺍﻡ ﭘﺲ ﺻﺒﻮﺭﻡ ﻫﻨﻮﺯ

ﺑﻪ ﺗﻮ ﻋﺎﺩﺕ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻡ ﺍﯼ ﺑﻪ ﻣﻦﻧﺰﺩﯾﮏ ﺗﺮ ﺍﺯ ﻣﻦ ﺍﯼ ﺣﻀﻮﺭﻡ ﺍﺯ ﺗﻮﺗﺎﺯﻩ ﺍﯼ ﻧﮕﺎﻫﻢ ﺍﺯ ﺗﻮ ﺭﻭﺷﻦ ﺑﻪ ﺗﻮﻋﺎﺩﺕ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻡ ﻣﺜﻞ ﮔﻠﺒﺮﮔﯽ ﺑﻪﺷﺒﻨﻢ ﻣﺜﻞ ﻋﺎﺷﻘﯽ ﺑﻪ ﻏﺮﺑﺖ ﻣﺜﻞﻣﺠﺮﻭﺣﯽ ﺑﻪ ﻣﺮﻫﻢ ﻟﺤﻈﻪ ﺩﺭ ﻟﺤﻈﻪﻋﺬﺍﺑﻪ ﻟﺤﻈﻪ ﻫﺎﯼ ﻣﻦ ﺑﯽ ﺗﻮ ﺗﺠﺮﺑﻪﮐﺮﺩﻥ ﻣﺮﮔﻪ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﮐﺮﺩﻥ ﺑﯽ ﺗﻮ ﻣﻦﮐﻪ ﺩﺭ ﮔﺮﯾﺰﻡ ﺍﺯ ﻣﻦ ﺑﻪ ﺗﻮ ﻋﺎﺩﺕ ﮐﺮﺩﻩﺑﻮﺩﻡ ﺍﺯ ﺳﮑﻮﺕ ﻭ ﮔﺮﯾﻪ ﺷﺐ ﺑﻪ ﺗﻮﺣﺠﺮﺕ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻡ ﺑﺎ ﮔﻞ ﻭ ﺳﻨﮓ ﻭﺳﺘﺎﺭﻩ ﺍﺯ ﺗﻮ ﺻﺤﺒﺖ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻡﺧﻠﻮﺕ ﺧﺎﻃﺮﻩ ﻫﺎﻣﻮ ﺑﺎ ﺗﻮ ﻗﺴﻤﺖﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻡ ﺧﻮﻧﻪ ﻟﺒﺮﯾﺰ ﺳﮑﻮﺗﻪ ﺧﻮﻧﻪﺍﺯ ﺧﺎﻃﺮﻩ ﺧﺎﻟﯽ ﻣﻦ ﭘﺮ ﺍﺯ ﻣﯿﻞ ﺯﻭﺍﻟﻢﻋﺸﻖ ﻣﻦ ﺗﻮ ﺩﺭ ﭼﻪﺣﺎﻟﯽ*

ﭘﻨﺞ ﻭﺍﺭﻭﻧﻪ ﭼﻪ ﻣﻌﻨﺎ ﺩﺍﺭﺩ ؟!ﺧﻮﺍﻫﺮ ﮐﻮﭼﮑﻢ ﺍﺯ ﻣﻦ ﭘﺮﺳﻴﺪﻣﻦ ﺑﻪﺍﻭ ﺧﻨﺪﻳﺪﻡﮐﻤﻲ ﺁﺯﺭﺩﻩ ﻭ ﺣﻴﺮﺕ ﺯﺩﻩﮔﻔﺖﺭﻭﻱ ﺩﻳﻮﺍﺭ ﻭ ﺩﺭﺧﺘﺎﻥ ﺩﻳﺪﻡﺑﺎﺯﻫﻢ ﺧﻨﺪﻳﺪﻡﮔﻔﺖ ﺩﻳﺮﻭﺯ ﺧﻮﺩﻡ ﺩﻳﺪﻡﭘﺴﺮ ﻫﻤﺴﺎﻳﻪﭘﻨﺞ ﻭﺍﺭﻭﻧﻪ ﺑﻪ ﻣﻴﻨﻮﻣﻴﺪﺍﺩﺁﻧﻘَﺪَﺭ ﺧﻨﺪﻩ ﺑﺮﻡ ﺩﺍﺷﺖ ﮐﻪﻃﻔﻠﮏﺗﺮﺳﻴﺪﺑﻐﻠﺶ ﮐﺮﺩﻡ ﻭ ﺑﻮﺳﻴﺪﻡﻭ ﺑﺎ ﺧﻮﺩ ﮔﻔﺘﻢﺑﻌﺪﻫﺎ ﻭﻗﺘﻲ ﻏﻢﺳﻘﻒﮐﻮﺗﺎﻩ ﺩﻟﺖ ﺭﺍ ﺧﻢ ﮐﺮﺩﺑﻲ ﮔﻤﺎﻥ ﻣﻲﻓﻬﻤﻲ- ﭘﻨﺞ ﻭﺍﺭﻭﻧﻪ ﭼﻪ ﻣﻌﻨﺎﺩﺍﺭﺩ .*************

سنگ قبر هنرمندان معروف ایرانی

زندگی صحنه یکتای هنرمندی ماست / هر کسی نغمه خود خواند و از صحنه رود / صحنه پیوسته به جاست / خرم آن نغمه که مردم بسپارند به یاد
">http://www.beytoote.com/images/stories/fun/fu601.jpg" border="0"/>
فروغ فرخزاد
من از نهایت شب حرف می‌زنم / من از نهایت تاریکی / و از نهایت شب حرف می‌زنم / اگر به خانه من آمدی برای من / ای مهربان چراغ بیاور و یک دریچه / که از آن به ازدحام کوچه خوشبخت بنگرم
">http://www.beytoote.com/images/stories/fun/fu600.jpg" border="0"/>
فریدون مشیری
سفر تن را تا خاک تماشا کردی / سفر جان را از خاک به افلاک ببین / گر مرا می‌جویی / سبزه‌ها را دریاب با درختان بنشین
">http://www.beytoote.com/images/stories/fun/fu599.jpg" border="0"/>
محمدعلی فردین
بر تربت پاکت بنشینم غمناک / کوهی ز هنر خفته بینم در خاک / از روح بزرگ هنریت فردین / شاید مددی به ما رسد از افلاک
">http://www.beytoote.com/images/stories/fun/fu598.jpg" border="0"/>
بابک بیات
سکوت سرشار از ناگفته‌هاست
">http://www.beytoote.com/images/stories/fun/fu597.jpg" border="0"/>
خسرو شکیبایی
در ازل پرتو حسنت ز تجلی دم زد / عشق پیدا شد وآتش به همه عالم زد


">http://www.beytoote.com/images/stories/fun/fu596.jpg" border="0"/>
حافظ
بر سر تربت ما چون گذری همتی خواه / که زیارتگه رندان جهان خواهد بود


">http://www.beytoote.com/images/stories/fun/fu595.jpg" border="0"/>
سهراب سپهری
به سراغ من اگر می‌آیید / نرم وآهسته بیایید / مبادا که ترک بردارد چینی نازک تنهایی من
">http://www.beytoote.com/images/stories/fun/fu594.jpg" border="0"/>
احمد شاملو
">http://www.beytoote.com/images/stories/fun/fu593.jpg" border="0"/>
حسن گل نراقی
مرا ببوس / که می‌روم به سوی سرنوشت


">http://www.beytoote.com/images/stories/fun/fu590.jpg" border="0"/>
حسین پناهی
خورشید جاودانه می‌درخشد بر مدار خویش / ماییم که پا جای پای خود می‌نهیم وغروب می‌کنیم هر پسین

روحشون شاد و یادشان گرامی

ﻏﻢ ﺟﺪﺍﻳﻲ ... ﺟﺪﺍﻳﻲ... ﺁﺧﺮﺍﻱﻓﺼﻞ ﭘﺎﻳﻴﺰ ﻳﻪ ﺩﺭﺧﺖ ﭘﻴﺮ ﻭ ﺗﻨﻬﺎ ﺗﻨﻬﺎﺑﺮﮔﻲ ﺭﻭﻱ ﺷﺎﺧﻪ ﺵ ﻣﻮﻧﺪﻩ ﺑﻮﺩﻣﻴﻮﻥ ﺑﺮﮔﺎ ﻳﻪ ﺷﺒﻲ ﺩﺭﺧﺖ ﺑﻪ ﺑﺮﮒﮔﻔﺖ:ﻛﺎﺵ ﺑﻤﻮﻧﻲ ﺩﺭ ﻛﻨﺎﺭﻡ ﺁﺧﻪ ﻣﻦﻣﻴﻮﻥ ﺑﺮﮔﺎ ﻓﻘﻂ ﺗﻨﻬﺎ ﺗﻮ ﺭﻭ ﺩﺍﺭﻡﻭﻗﺘﻲ ﺑﺮﮒ ﺩﺭﺧﺘﻮ ﻣﻲ ﺩﻳﺪ ﺩﺍﺭﻩ ﺍﺯﻏﺼﻪ ﻣﻴﻤﻴﺮﻩ ﺑﻪ ﺧﺪﺍ ﺭﺍﺯ ﻭ ﻧﻴﺎﺯ ﻛﺮﺩﺍﻭﻧﻮ ﺍﺯ ﺩﺭﺧﺖ ﻧﮕﻴﺮﻩ ﺑﺎ ﺩﻟﻲ ﺧﺮﺩ ﻭﺷﻜﺴﺘﻪ ﮔﻔﺖ ﻧﺬﺍﺭ ﺍﺯ ﺍﻭﻥ ﺟﺪﺍﺷﻢ ﺍﻱﺧﺪﺍ ﻛﺎﺭﻱ ﺑﻜﻦ ﻛﻪ ﺗﺎ ﺑﻬﺎﺭ ﻫﻤﻴﻦ ﺟﺎﺑﺎﺷﻢ ﺑﺮﮒ ﺗﻮ ﺧﻠﻮﺕ ﺷﺒﻮﻧﻪ ﺍﺯ ﺩﻟﺶ ﺑﺎﺧﺪﺍ ﻣﻲ ﮔﻔﺖ ﻏﺎﻓﻞ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻛﻪ ﻳﻪﮔﻮﺷﻪ ﺑﺎﺩ ﻫﻤﻪ ﺣﺮﻓﺎﺷﻮ ﻣﻴﺸﻨﻔﺖ ﺑﺎﺩﺍﻭﻣﺪ ﺑﺎ ﺧﻨﺪﻩ ﺍﻱ ﮔﻔﺖ:ﺁﺧﻪ ﺍﻳﻦ ﺣﺮﻓﺎﻛﺪﻭﻣﻪ؟ ﺑﺎ ﻫﺠﻮﻡ ﻣﻦ ﺭﻭ ﺷﺎﺧﻪ ﻋﻤﺮﻫﺮ ﺩﻭ ﺗﻮﻥ ﺗﻤﻮﻣﻪ ﻳﻪ ﺩﻓﻪ ﺑﺎﺩ ﺧﻴﻠﻲﺧﺸﻤﮕﻴﻦ ﺑﺎ ﻳﻪ ﻗﺪﺭﺗﻲ ﻓﺮﺍﻭﻭﻥﺳﻴﻠﻲ ﺯﺩ ﺑﻪ ﺑﺮﮒ ﻭ ﺷﺎﺧﻪ ﺗﺎ ﺑﮕﻴﺮﻩ ﺍﺯﺩﺭﺧﺖ ﺟﻮﻥ ﻭﻟﻲ ﺑﺮﮒ ﻣﺜﻞ ﻳﻪ ﻛﻮﻫﻲﺑﻪ ﺩﺭﺧﺖ ﭼﺴﺒﻴﺪ ﻭ ﭼﺴﺒﻴﺪ ﺗﺎ ﻛﻪ ﺑﺎﺩﺭﻓﺖ ﭘﻴﺶ ﺑﺎﺭﻭﻥ ﺑﺎﺭﻭﻧﻢ ﻗﺼﻪ ﺭﻭﻓﻬﻤﻴﺪ ﺑﺎﺭﻭﻥ ﮔﻔﺖ ﺑﺎ ﺭﻋﺪ ﻭ ﺑﺮﻗﻢ ﻣﻲﺳﻮﺯﻭﻧﻤﺶ ﺗﺎ ﺭﻳﺸﻪ ﺗﺎ ﻛﻪ ﺁﺛﺎﺭﻱﻧﻤﻮﻧﻪ ﺩﻳﮕﻪ ﺍﺯ ﺩﺭﺧﺖ ﻭ ﺑﻴﺸﻪ ﻭﻟﻲﺑﺎﺭﻭﻧﻢ ﻣﺜﻞ ﺑﺎﺩ ﺗﻮﻱ ﺍﻳﻦ ﺑﺎﺯﻱﺷﻜﺴﺖ ﺧﻮﺭﺩ ﺑﻪ ﺟﺎﻳﻲ ﺭﺳﻴﺪ ﻛﻪﺑﺎﺭﻭﻥ ﺁﺭﺯﻭ ﻣﻲ ﻛﺮﺩ ﻛﻪ ﻣﻴﻤﺮﺩ ﺑﺮﮒﻧﻴﻔﺘﺎﺩ ﻭ ﻧﻴﻔﺘﺎﺩ ﺁﺧﻪ ﺍﻳﻦ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﺧﺪﺍﺑﻮﺩ ﻫﺮ ﻛﻲ ﺯﻧﺪﮔﻴﺸﻮ ﺑﺎﺧﺘﻪ ﺩﻟﺶ ﺍﺯﺧﺪﺍ ﺟﺪﺍ ﺑﻮﺩ .

×××××××××ﻳﺎﺩﻣﺎﻥ ﺑﺎﺷﺪ ﺍﮔﺮ ﺧﺎﻃﺮﻣﺎﻥ ﺗﻨﻬﺎﻣﺎﻧﺪ ﻃﻠﺐ ﻋﺸﻖ ﺯ ﻫﺮ ﺑﻲ ﺳﺮ ﻭﭘﺎﻳﻲ ﻧﮑﻨﻴﻢ... ﻳﺎﺩﻣﺎﻥ ﺑﺎﺷﺪ ﺍﮔﺮ ﺍﻳﻦﺩﻟﻤﺎﻥ ﺑﻲ ﮐﺲ ﻣﺎﻧﺪ ﻃﻠﺐ ﻣﻬﺮ ﺯﻫﺮ ﭼﺸﻢ ﺧﻤﺎﺭﻱ ﻧﮑﻨﻴﻢ... ﻳﺎﺩﻣﺎﻥﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﺩﮔﺮ ﻟﻴﻠﻲ ﻭ ﻣﺠﻨﻮﻧﻲﻧﻴﺴﺖ ﺑﻪ ﭼﻪ ﻗﻴﻤﺖ ﺩﻟﻤﺎﻥ ﺑﻬﺮﮐﺴﻲ ﭼﺎﮎ ﮐﻨﻴﻢ... ﻳﺎﺩﻣﺎﻥ ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺑﺤﺮ ﺩﻭ ﺭﻧﮕﻲ ﻭ ﺭﻳﺎ ﺩﮔﺮﺣﺘﻲ ﻃﻠﺐ ﺁﺏ ﺯ ﺩﺭﻳﺎ ﻧﮑﻨﻴﻢ...

×××××××××ﻳﺎﺩﻣﺎﻥ ﺑﺎﺷﺪ ﺍﮔﺮ ﺧﺎﻃﺮﻣﺎﻥ ﺗﻨﻬﺎﻣﺎﻧﺪ ﻃﻠﺐ ﻋﺸﻖ ﺯ ﻫﺮ ﺑﻲ ﺳﺮ ﻭﭘﺎﻳﻲ ﻧﮑﻨﻴﻢ... ﻳﺎﺩﻣﺎﻥ ﺑﺎﺷﺪ ﺍﮔﺮ ﺍﻳﻦﺩﻟﻤﺎﻥ ﺑﻲ ﮐﺲ ﻣﺎﻧﺪ ﻃﻠﺐ ﻣﻬﺮ ﺯﻫﺮ ﭼﺸﻢ ﺧﻤﺎﺭﻱ ﻧﮑﻨﻴﻢ... ﻳﺎﺩﻣﺎﻥﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﺩﮔﺮ ﻟﻴﻠﻲ ﻭ ﻣﺠﻨﻮﻧﻲﻧﻴﺴﺖ ﺑﻪ ﭼﻪ ﻗﻴﻤﺖ ﺩﻟﻤﺎﻥ ﺑﻬﺮﮐﺴﻲ ﭼﺎﮎ ﮐﻨﻴﻢ... ﻳﺎﺩﻣﺎﻥ ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺑﺤﺮ ﺩﻭ ﺭﻧﮕﻲ ﻭ ﺭﻳﺎ ﺩﮔﺮﺣﺘﻲ ﻃﻠﺐ ﺁﺏ ﺯ ﺩﺭﻳﺎ ﻧﮑﻨﻴﻢ...

ﺳﮑﻮﺕ ﻣﻦ ، ﻓﺮﺩﺍﯼ ﺑﻠﻨﺪ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﺗﻮﺳﺖ ، ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﺗﻮ ﺍﻓﺴﺎﻧﻪ ﻧﯿﺴﺖ ﺑﺎﻭﺭﺵ ﮐﻦ . . . . . . ﮔﺮﺩﺵ ﺳﺎﻝ ﻓﻘﻂ ﯾﮏ ﺷﺐ ﯾﻠﺪﺍ ﺩﺍﺭﺩ ، ﻣﻦ ﺑﺪﻭﻥ ﺗﻮ ﻫﺰﺍﺭﺍﻥ ﺷﺐ ﯾﻠﺪﺍ ﺩﺍﺭﻡ . . . . . . ﺁﺭﺯﻭﯾﻢ ﺍﯾﻦ ﺍﺳﺖ ، ﺍﺯ ﺳﻔﺮ ﻧﮕﻮﯾﯽ ﺗﻮ / ﺗﻮ ﻫﻢ ﺁﺭﺯﻭ ﮐﻦ ، ﺍﻭﺝ ﺁﺭﺯﻭﯾﯽ ﺗﻮ ﺁﺭﺯﻭﯾﻢ ﺍﯾﻦ ﺍﺳﺖ ، ﺯﯾﺮ ﺳﻘﻒ ﺍﯾﻦ ﺩﻧﯿﺎ / ﻣﻦ ﺑﺮﺍﯼ ﺗﻮ ﺑﺎﺷﻢ ، ﺗﻮ ﺑﺮﺍﯼ ﻣﻦ ﺗﻨﻬﺎ . . . . . . ﺳﺮﻡ ﺧﺎﮎ ﮐﻒ ﭘﺎﯼ ﺭﻓﯿﻖ ﺍﺳﺖ / ﺩﻟﻢ ﻣﺠﻨﻮﻥ ﺻﺤﺮﺍﯼ ﺭﻓﯿﻖ ﺍﺳﺖ ﺑﻬﺸﺖ ﺍﺭﺯﺍﻧﯽ ﺧﻮﺑﺎﻥ ﻋﺎﻟﻢ / ﺑﻬﺸﺖ ﻣﻦ ﺗﻤﺎﺷﺎﯼ ﺭﻓﯿﻖ ﺍﺳﺖ . . . . . . ﮔﺮ ﺩﺭ ﺑﯿﺎﺑﺎﻧﻬﺎ ﺻﺪﻫﺎ ﺳﺎﻝ ﻭﯾﺮﺍﻥ ﺷﻮﯼ / ﺑﻬﺘﺮ ﺍﺳﺖ ﺍﻧﺪﺭ ﻭﻃﻦ ﻣﺤﺘﺎﺝ ﻧﺎﻣﺮﺩﺍﻥ ﺷﻮﯼ . . . . . . ﻣﯿﮕﻦ ﻋﺎﺷﻘﺎ ﻋﺸﻘﺸﻮﻥ ﺭﻭ ﺯﯾﺒﺎ ﻣﯿﺒﯿﻨﻦ ، ﺍﯾﻨﺪﻓﻌﻪ ﮐﻪ ﺩﯾﺪﻣﺖ ﺧﯿﻠﯽ ﺯﯾﺒﺎﺗﺮ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩﯼ ﻧﻤﯿﺪﻭﻧﻢ ، ﺗﻮ ﻫﺮﺩﻓﻌﻪ ﺯﯾﺒﺎﺗﺮ ﻣﯿﺸﯽ ، ﯾﺎ ﻣﻦ ﻋﺎﺷﻘﺘﺮ . .

ﻭﺍﺳﻪ ﺩﺷﺖ ﻭﺳﯿﻊ ﻣﻬﺮﺑﻮﻧﯿﻬﺎﺕﻣﺘﺮﺳﮏ ﻣﯿﺸﻢ ، ﺗﺎ ﻫﺮﮔﺰ ﻏﻢ ﺩﻭﺭ ﻭﺑﺮﺕ ﭘﯿﺪﺍ ﻧﺸﻪ !...ﯾﮏ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﺗﺮﺍﻧﻪ ، ﺻﺪ ﺑﯿﺖ ﻋﺎﺷﻘﺎﻧﻪ /ﺗﻘﺪﯾﻢ ﺑﻪ ﻗﻠﺐ ﭘﺎﮐﺖ ، ﺍﯼ ﺑﻬﺘﺮﯾﻦﺑﻬﺎﻧﻪ . . ....ﺩﻟﻢ ﮐﻮﻩ ﺻﺒﺮ ﺍﺳﺖ ، ﺁﺑﺶ ﻣﮑﻦ ،ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ ﺭﻧﺞ ﻭ ﻋﺬﺍﺑﺶ ﻣﮑﻦﺑﯿﺎ ﺧﺎﻧﻪ ﻗﻠﺐ ﻣﻦ ﻣﺎﻝ ﺗﻮ ، ﻭﻟﯽ ﻣﺮﺩﺑﺎﺵ ﻭ ﺧﺮﺍﺑﺶ ﻣﮑﻦ . . ....ﮐﺎﺭ ﺩﻧﯿﺎ ﺭﻭ ﺑﺒﯿﻦ !ﺗﭙﺶ ﻗﻠﺒﻢ ﺷﺪﻩ ﻣﺜﻞ ﺗﺒﻠﯿﻎ ﭘﻔﯿﻼ ! ﯾﮑﯽﻭﺍﺳﻪ ﺗﻮ ! ﯾﮑﯽ ﻭﺍﺳﻪ ﻣﻦ !...ﺍﮔﻪ ﺁﻓﺘﺎﺏ ﻣﯿﺴﻮﺯﻭﻧﻪ ، ﺑﯿﺨﯿﺎﻝ ، ﺁﺧﻪ ﺗﻮﺳﺎﯾﻪ ﺑﻮﻧﯽﺍﮔﻪ ﺁﺩﻣﺎ ﻭﻓﺎ ﻧﺪﺍﺭﻥ ، ﺑﯿﺨﯿﺎﻝ ، ﺁﺧﻪ ﺗﻮﻣﻬﺮﺑﻮﻧﯽﺍﮔﻪ ﻣﻦ ﺑﺮﺍﺕ ﻣﯿﻤﯿﺮﻡ ، ﺑﯿﺨﯿﺎﻝ ، ﺁﺧﻪ ﺗﻮﻻﯾﻖ ﺗﺮ ﺍﺯ ﺍﻭﻧﯽ ﮐﻪ ﻣﯿﺪﻭﻧﯽ . . ....ﻣﻦ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻣﯿﺂﻭﺭﻡ ﺑﯽ ﻫﯿﭻﺑﻬﺎﻧﻪﺷﺎﯾﺪ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﻫﻤﯿﻦ ﺑﺎﺷﺪ ، ﺑﯽﺑﻬﺎﻧﻪ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺁﻭﺭﺩﻥ . . .

ﺑﻲ ﺗﻮ ﻣﻬﺘﺎﺏ ﺷﺒﻲ ﺑﺎﺯ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻛﻮﭼﻪﮔﺬﺷﺘﻢﻫﻤﻪ ﺗﻦ ﭼﺸﻢ ﺷﺪﻡ ﺧﻴﺮﻩ ﺑﻪ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﺗﻮﮔﺸﺘﻢﺷﻮﻕ ﺩﻳﺪﺍﺭ ﺗﻮ ﻟﺒﺮﻳﺰ ﺷﺪ ﺍﺯ ﺟﺎﻡﻭﺟﻮﺩﻡ،ﺷﺪﻡ ﺁﻥ ﻋﺎﺷﻖ ﺩﻳﻮﺍﻧﻪ ﻛﻪ ﺑﻮﺩﻡﺩﺭ ﻧﻬﺎﻧﺨﺎﻧﻪ ﻱ ﺟﺎﻧﻢ ﮔﻞ ﻳﺎﺩ ﺗﻮ ﺩﺭﺧﺸﻴﺪﺑﺎﻍ ﺻﺪ ﺧﺎﻃﺮﻩ ﺧﻨﺪﻳﺪﻋﻄﺮ ﺻﺪ ﺧﺎﻃﺮﻩ ﭘﻴﭽﻴﺪﻳﺎﺩﻡ ﺁﻣﺪ ﻛﻪ ﺷﺒﻲ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻛﻮﭼﻪﮔﺬﺷﺘﻴﻢﭘﺮﮔﺸﻮﺩﻳﻢ ﻭ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺧﻠﻮﺕ ﺩﻟﺨﻮﺍﺳﺘﻪﮔﺸﺘﻴﻢﺳﺎﻋﺘﻲ ﺑﺮ ﻟﺐ ﺁﻥ ﺟﻮﻱ ﻧﺸﺴﺘﻴﻢﺗﻮ ﻫﻤﻪ ﺭﺍﺯ ﺟﻬﺎﻥ ﺭﻳﺨﺘﻪ ﺩﺭ ﭼﺸﻢﺳﻴﺎﻫﺖﻣﻦ ﻫﻤﻪ ﻣﺤﻮ ﺗﻤﺎﺷﺎﻱ ﻧﮕﺎﻫﺖﺁﺳﻤﺎﻥ ﺻﺎﻑ ﻭ ﺷﺐ ﺁﺭﺍﻡﺑﺨﺖ ﺧﻨﺪﺍﻥ ﻭ ﺯﻣﺎﻥ ﺭﺍﻡﺧﻮﺷﻪ ﻣﺎﻩ ﻓﺮﻭ ﺭﻳﺨﺘﻪ ﺩﺭ ﺁﺏﺷﺎﺧﻪ ﻫﺎ ﺩﺳﺖ ﺑﺮﺁﻭﺭﺩﻩ ﺑﻪ ﻣﻬﺘﺎﺏﺷﺐ ﻭ ﺻﺤﺮﺍ ﻭ ﮔﻞ ﻭ ﺳﻨﮓﻫﻤﻪ ﺩﻝ ﺩﺍﺩﻩ ﺑﻪ ﺁﻭﺍﺯ ﺷﺒﺎﻫﻨﮓﻳﺎﺩﻡ ﺁﻳﺪ : ﺗﻮ ﺑﻪ ﻣﻦ ﮔﻔﺘﻲ :ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻋﺸﻖ ﺣﺬﺭ ﻛﻦ!ﻟﺤﻈﻪ ﺍﻱ ﭼﻨﺪ ﺑﺮ ﺍﻳﻦ ﺁﺏ ﻧﻈﺮ ﻛﻦﺁﺏ ، ﺁﺋﻴﻨﻪ ﻋﺸﻖ ﮔﺬﺭﺍﻥ ﺍﺳﺖﺗﻮ ﻛﻪ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﻧﮕﺎﻫﺖ ﺑﻪ ﻧﮕﺎﻫﻲ ﻧﮕﺮﺍﻥﺍﺳﺖﺑﺎﺵ ﻓﺮﺩﺍ ، ﻛﻪ ﺩﻟﺖ ﺑﺎ ﺩﮔﺮﺍﻥ ﺍﺳﺖ!ﺗﺎ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﻛﻨﻲ، ﭼﻨﺪﻱ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺷﻬﺮﺳﻔﺮ ﻛﻦ!ﺑﺎ ﺗﻮ ﮔﻔﺘﻢ :"ﺣﺬﺭ ﺍﺯ ﻋﺸﻖ؟ﻧﺪﺍﻧﻢ!ﺳﻔﺮ ﺍﺯ ﭘﻴﺶ ﺗﻮ؟ﻫﺮﮔﺰ ﻧﺘﻮﺍﻧﻢ!ﺭﻭﺯ ﺍﻭﻝ ﻛﻪ ﺩﻝ ﻣﻦ ﺑﻪ ﺗﻤﻨﺎﻱ ﺗﻮ ﭘﺮ ﺯﺩﭼﻮﻥ ﻛﺒﻮﺗﺮ ﻟﺐ ﺑﺎﻡ ﺗﻮ ﻧﺸﺴﺘﻢ،ﺗﻮ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺳﻨﮓ ﺯﺩﻱ ﻣﻦ ﻧﻪ ﺭﻣﻴﺪﻡ، ﻧﻪﮔﺴﺴﺘﻢ"ﺑﺎﺯ ﮔﻔﺘﻢ ﻛﻪ: " ﺗﻮ ﺻﻴﺎﺩﻱ ﻭ ﻣﻦ ﺁﻫﻮﻱﺩﺷﺘﻢﺗﺎ ﺑﻪ ﺩﺍﻡ ﺗﻮ ﺩﺭﺍﻓﺘﻢ، ﻫﻤﻪ ﺟﺎ ﮔﺸﺘﻢ ﻭﮔﺸﺘﻢﺣﺬﺭ ﺍﺯ ﻋﺸﻖ ﻧﺪﺍﻧﻢﺳﻔﺮ ﺍﺯ ﭘﻴﺶ ﺗﻮ ﻫﺮﮔﺰ ﻧﺘﻮﺍﻧﻢ، ﻧﺘﻮﺍﻧﻢ...!ﺍﺷﻜﻲ ﺍﺯﺷﺎﺧﻪ ﻓﺮﻭ ﺭﻳﺨﺖﻣﺮﻍ ﺷﺐ ﻧﺎﻟﻪ ﻱ ﺗﻠﺨﻲ ﺯﺩ ﻭ ﺑﮕﺮﻳﺨﺖ!ﺍﺷﻚ ﺩﺭ ﭼﺸﻢ ﺗﻮ ﻟﺮﺯﻳﺪﻣﺎﻩ ﺑﺮ ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﺧﻨﺪﻳﺪ،ﻳﺎﺩﻡ ﺁﻳﺪ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺗﻮ ﺟﻮﺍﺑﻲ ﻧﺸﻨﻴﺪﻡﭘﺎﻱ ﺩﺭ ﺩﺍﻣﻦ ﺍﻧﺪﻭﻩ ﻛﺸﻴﺪﻡﻧﮕﺴﺴﺘﻢ ، ﻧﺮﻣﻴﺪﻡﺭﻓﺖ ﺩﺭ ﻇﻠﻤﺖ ﻏﻢ، ﺁﻥ ﺷﺐ ﻭ ﺷﺐﻫﺎﻱ ﺩﮔﺮ ﻫﻢﻧﻪ ﮔﺮﻓﺘﻲ ﺩﮔﺮ ﺍﺯ ﻋﺎﺷﻖ ﺁﺯﺭﺩﻩ ﺧﺒﺮﻫﻢﻧﻪ ﻛﻨﻲ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻛﻮﭼﻪ ﮔﺬﺭ ﻫﻢ!ﺑﻲ ﺗﻮ ﺍﻣﺎ ﺑﻪ ﭼﻪ ﺣﺎﻟﻲ ﻣﻦ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻛﻮﭼﻪﮔﺬﺷﺘﻢ

ﺟﻮﺍﺏ ﺯﯾﺒﺎﯼ ﺁﻗﺎﯼ ﻋﺎﻟﯽ ﭘﯿﺎﻡ ﯾﺎﺑﻪ ﻋﺒﺎﺭﺗﯽ ﻫﺎﻟﻮ ﺑﻪ ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﺁﻗﺎﯾﻮﻥ ﮐﻪﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮﺩ: ﺍﯾﻦ ﺳﯿﻞ ﻭ ﺗﻮﻓﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺩﺭﺍﺭﻭﭘﺎ ﺁﻣﺪﻩ ﺑﺨﺎﻃﺮ ﺑﯽ ﺑﻨﺪ ﻭ ﺑﺎﺭﯼﺯﻧﻬﺎﯾﺸﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﺑﺎ ﺩﻭ ﺗﺎ ﮔﻮﺷﻢ ﺷﻨﯿﺪﻡﺷﯿﺦ ﺷﻬﺮ ﺭﻭﺯ ﺟﻤﻌﻪ ﺑﺮ ﻓﺮﺍﺯﻣﻤﺒﺮﯼ ﺷﯿﺮﻩ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺧﻮﺭﺩ ﻭ ﺣﮑﻤﺖﺩﺭ ﻧﻤﻮﺩ ﮔﻔﺖ ﺍﯼ ﺷﯿﺮﻩ ﺳﺮﺍﭘﺎﺷﮑﺮﯼ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﺍﯾﻦ ﻃﻮﻓﺎﻥﻭ ﺳﯿﻞ ﺩﺭ ﺍﺭﻭﭘﺎﯼ ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﭘﻬﻨﺎﻭﺭﯼﻫﺴﺖ ﺍﺯ ﺑﯽ ﺑﻨﺪ ﻭ ﺑﺎﺭﯼ ﺯﻧﺎﻥ ﺑﯽﺣﺠﺎﺑﯽ . ﻟﺨﺖ ﻭ ﻋﻮﺭﯼ . ﺩﻝ ﺑﺮﯼﮔﻔﺘﻢ ﺍﯼ ﺷﯿﺦ ﻋﺠﻞ ﺻﺪ ﺁﻓﺮﯾﻦ ﺑﺮﭼﻨﯿﻦ ﮐﺸﻒ ﺻﻐﯿﺮ ﻭ ﺍﻟﺒﺎﻭﺭﯼ ﻣﺎﻧﺪﻩﺍﻡ ﺍﻧﮕﺸﺖ ﺑﺮ ﻟﺐ ﺍﺯ ﮐﺠﺎ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﯼﺍﯾﻦ ﮐﺸﻒ ﺧﯿﻠﯽ ﻣﺤﺸﺮﯼ ﺍﯾﻦ ﭼﻨﯿﻦﮐﺸﻒ ﻫﻮﺍ ﭘﻠﺘﯿﮏ ﺭﺍ ﺛﺒﺖ ﺑﺎﯾﺪ ﮐﺮﺩ ﺛﺒﺖﻣﺤﻀﺮﯼ ﺗﺎﺯﻩ ﻓﻬﻤﯿﺪﻡ ﺷﻘﯿﻘﻪ ﺑﺎﮔﻮﺯﻥ ﺭﺑﻂ ﺩﺍﺭﺩ ﺩﺭ ﺑﻼﺩ ﮐﺎﻓﺮﯼ ﺗﺨﻢﮐﻔﺘﺮ ﺧﺮﺩﻩ ﺍﯼ ﺍﯼ ﻧﺎﻗﻼ ﮐﯿﻦ ﭼﻨﯿﻦﺍﻓﮑﺎﺭ ﺭﺍ ﻣﯽ ﭘﺮﻭﺭﯼ ﻣﻦ ﮔﻤﺎﻧﻢ ﻭﺣﯽﺑﺮ ﺗﻮ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﻣﺮﮒ ﻣﻦ ﺟﻮﻥ ﻗﻠﯽﭘﯿﻐﻤﺒﺮﯼ ﭘﺲ ﺍﮔﺮ ﻧﻪ ﺍﯾﻦ ﻫﻤﻪ ﺍﺳﺮﺍﺭﺭﺍ ﺍﺯ ﮐﺠﺎﯼ ﺧﻮﯾﺶ ﺩﺭ ﻣﯽ ﺁﻭﺭﯼ ﻣﻦﺷﻨﯿﺪﻩ ﺑﻮﺩﻡ ﺍﯼ ﺣﺮﻑ ﻇﺮﯾﻒ ﻫﺮ ﮐﺠﺎﺟﻨﮓ ﺍﺳﺖ ﺩﺭ ﻫﺮ ﮐﺸﻮﺭﯼ ﭘﺎﯼ ﯾﮏﺯﻥ ﺩﺭ ﻣﯿﺎﻥ ﺑﺎﺷﺪ ﻭﻟﯽ ﻧﻪ ﺍﻣﻮﺭ ﺟﻮﯼﻭ ﺑﺎﻻ ﺳﺮﯼ ﺍﯾﻦ ﺍﮔﺮ ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪﺍﺳﺘﺪﻻﻝ ﺗﻮ ﺑﻬﺘﺮ ﺍﺯ ﻫﺮ ﮐﺲ ﺧﻮﺩﺕﻣﺴﺘﺤﻀﺮﯼ ﺧﺸﮏ ﺳﺎﻟﯽ ﺩﺭ ﺑﻼﺩﻣﺴﻠﻤﯿﻦ ﺍﺯ ﮔﻨﺎﻩ ﭼﺎﺩﺭ ﺍﺳﺖ ﻭﺭﻭﺳﺮﯼ ﺭﻭﺩﻫﺎ ﺧﺸﮏ ﻭ ﺩﺭﺧﺖ ﻫﺎﺯﺭﺩ ﺭﻭ ﻣﺮﺩ ﮔﺎﻭ ﻣﺸﺖ ﺣﺴﻦ ﺍﺯﻻﻏﺮﯼ ﺗﺎ ﺑﺒﺎﺭﺩ ﺑﺮ ﻏﺒﺎﺭﺍﻥ ﺍﺯ ﻫﻮﺍ ﺩﺭﻫﻮﺍﯼ ﺳﺮﺩ ﻣﺎﻩ ﺁﺫﺭﯼ ﺍﻣﺮ ﮐﻦ ﺯﻥ ﻫﺎﮐﻤﯽ ﺷﻞ ﺗﺮ ﮐﻨﻨﺪ ﺭﻭﺳﺮﯼ ﺭﺍ ﺍﯾﻦﻭﺭﯼ ﻭ ﯾﺎ ﺁﻥ ﻭﺭﯼ ﺗﺎ ﮐﻤﯽ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﺑﺒﺎﺭﺩﺑﺮ ﺯﻣﯿﻦ ﻣﺤﺾ ﺍﺑﺮﻭﯼ ﺯﺭﯼ ﺧﺎﻝﭘﺮﯼ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺩﺭﻭﯾﺶ ﮐﻦ ﭼﺸﻢﺧﻮﺩﺕ ﯾﺎ ﻧﮕﺎﻫﺶ ﮐﻦ ﺑﻪ ﭼﺸﻢﺧﻮﺍﻫﺮﯼ ﺗﺎ ﮐﻪ ﺩﯾﺪﯼ ﺳﯿﻞ ﺟﺎﺭﯼ ﺷﺪﺑﮕﻮ ﺑﺲ ﮐﻨﻨﺪ ﺁﻥ ﻋﺸﻮﻩ ﻭ ﻋﺸﻮﻩﮔﺮﯼ ﺭﻭﯼ ﺧﻮﺩ ﻣﺤﮑﻢ ﺑﮕﯿﺮﻧﺪ ﺁﻥﭼﻨﺎﻥ ﮐﺎ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﻭﺍ ﻣﺎﻧﺪ ﺍﺯ ﺳﯿﻞ ﺁﻭﺭﯼﮔﺮﭼﻪ ﺑﺎ ﺍﯾﻦ ﺣﺮﻑ ﻫﺎ ﺷﯿﺦ ﮐﺒﯿﺮﺁﺑﺮﻭﯼ ﺷﯿﺦ ﻫﺎ ﺭﺍ ﻣﯽ ﺑﺮﯼ ﻟﯿﮏﻣﻤﻨﻮﻧﻢ ﺑﺮﺍﯼ ﻃﻨﺰ ﻣﺎ ﺩﻡ ﺑﻪ ﺩﻡﻣﻀﻤﻮﻥ ﻧﻮ ﻣﯽ ﭘﺮﻭﺭﯼ ﺣﺎﻝ ﻣﯽﻓﻬﻤﻢ ﭼﺮﺍ ﺍﺷﻌﺎﺭ ﻣﻦ ﻫﺮ ﮐﺠﺎ ﺩﺍﺭﺩﻫﺰﺍﺭﺍﻥ ﻣﺸﺘﺮﯼ ﺷﯿﺦ ﺍﮔﺮ ﮐﻔﺮ ﺍﺳﺖﺁﻧﭽﻪ ﮔﻔﺘﻪ ﺍﻡ ﮐﻔﺮ ﻣﺎ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺗﻮ ﺩﺭ ﻣﯽﺁﻭﺭﯼ ﺧﺮ ﺗﺼﻮﺭ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﯼ ﺍﯾﻦ ﻗﻮﻡ ﺭﺍﯾﺎ ﮐﻪ ﺧﻮﺩ ﺑﺮ ﻧﺴﺒﺖ ﺧﺮﻫﺎ ﺧﺮﯼ ﮔﺮﺷﻮﺩ ﺳﻮﺭﺍﺥ ﺳﻘﻒ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﺍﯾﻦ ﭼﻨﯿﻦﺑﺎﯾﺪ ﺑﮕﯿﺮﯼ ﭘﻨﭽﺮﯼ ﺑﻨﺪﻩ ﻣﯽ ﭘﻨﺪﺍﺷﺘﻢﻫﺎﻟﻮ ﻣﻨﻢ ﺗﻮ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻫﺮ ﻫﺎ ﻟﻮﯾﯽ ﻫﺎﻟﻮﺗﺮﯼ

ﺭﻭﺯﮔﺎﺭﯼ ﻣﺮﺩﻡ ﺩﻧﯿﺎ ﺩﻟﺸﺎﻥ ﺩﺭﺩ ﻧﺪﺍﺷﺖ ﻫﺮ ﮐﺲ ﻏﺼﻪ ﯼ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﭼﻪ ﻣﯿﮑﺮﺩ ﻧﺪﺍﺷﺖ ﭼﺸﻤﻪ ﯼ ﺳﺎﺩﮔﯽ ﺍﺯ ﻟﻄﻒ ﺯﻣﯿﻦ ﻣﯽ ﺟﻮﺷﯿﺪ ﺧﻮﺩﻣﺎﻧﯿﻢ ﺯﻣﯿﻦ ﺍﯾﻦ ﻫﻤﻪ ﻧﺎﻣﺮﺩ ﻧﺪﺍﺷﺖ ... ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺑﺎﺯﺍﺭ ﻧﺎﻣﺮﺩﯼ ﺑﻪ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﭼﻪ ﻣﯽ ﮔﺮﺩﯼ؟ ..... ﻧﻤﯽ ﯾﺎﺑﯽ ﻧﺸﺎﻥ ﻫﺮﮔﺰ ﺗﻮ ﺍﺯ ﻋﺸﻖ ﻭ ﺟﻮﺍﻧﻤﺮﺩﯼ ...... ﺑﺮﻭ ﺑﮕﺬﺭ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﺑﺎﺯﺍﺭ ، ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﻣﺴﺘﯽ ﻭ ﻃﻨﺎﺯﯼ ..... ﺍﮔﺮ ﭼﻮﻥ ﮐﻮﻩ ﻫﻢ ﺑﺎﺷﯽ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺩﻧﯿﺎ ﺗﻮ ﻣﯽ ﺑﺎﺯﯼ ﻫﺮ ﮐﻪ ﺧﻮﺑﯽ ﮐﺮﺩ ﺯﺟﺮﺵ ﻣﯿﺪﻫﻨﺪ ﻫﺮ ﮐﻪ ﺯﺷﺘﯽ ﮐﺮﺩ ﺍﺟﺮﺵ ﻣﯿﺪﻫﻨﺪ ﺑﺎﺳﺘﺎﻥ ﮐﺎﺭﺍﻥ ﺗﺒﺎﻧﯽ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻋﺸﻖ ﺭﺍ ﻫﻢ ﺑﺎﺳﺘﺎﻧﯽ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻫﺮﭼﻪ ﺍﻧﺴﺎﻧﻬﺎ ﻃﻼﯾﯽ ﺗﺮ ﺷﺪﻧﺪ ﻋﺸﻖ ﻫﺎ ﻫﻢ ﻣﻮﻣﯿﺎﯾﯽ ﺗﺮ ﺷﺪﻧﺪ ﺍﻧﺪﮎ ﺍﻧﺪﮎ ﻋﺸﻖ ﺑﺎﺯﺍﻥ ﮐﻢ ﺷﺪﻥ ﻧﺴﻠﯽ ﺍﺯ ﺑﯿﮕﺎﻧﮕﺎﻥ ﺁﺩﻡ ﺷﺪﻧﺪ

ﺭﻓﺘﯽ ﻭ ﻭﺍﭘﺴﯿﻦ ﻋﺎﺩﺕ ﺳﺘﻮﺩﻥﺭﺍ ﺍﺯ ﭼﺸﻤﺎﻥ ﻣﻦ ﺭﺑﻮﺩ ﺭﻓﺘﯽ ﻭﺁﻥﺁﺧﺮﯾﻦ ﺳﮑﻮﺗﺖ ﺯﻣﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺫﻫﻦ ﻣﻦﺑﯽ ﻣﻌﻨﺎ ﮐﺮﺩ . ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺗﻮ ﺩﯾﮕﺮ ﺑﻪ ﭼﻪﻧﮕﺎﻩ ﮐﻨﻢ ﮐﻪ ﻫﺮ ﭼﻪ ﻫﺴﺖ ﺭﻧﮓﭘﮋﻣﺮﺩﻥ ﻭ ﺗﮑﺮﺍﺭ ﺭﺍ ﺩﺍﺭﺩ؟ ﺗﻮ ﭼﻮﻥﮔﻠﺸﻨﯽ ﺑﻮﺩﯼ ﺩﺭ ﺁﺧﺮﯾﻦ ﻧﮕﺎﻩ ﻣﻦ ﺑﻪﺍﯾﻦ ﺟﻬﺎﻥ! ﻫﻤﭽﻮﻥ ﺧﺎﻃﺮﻩ ﺍﯼ ﺩﺭﻭﺍﭘﺴﯿﻦ ﻟﺤﻈﺎﺕ ﺯﻧﺪﮔﯽ ! ﺗﻮ ﻫﻤﻪﺀﺗﻼﺵ ﻣﻦ ﺑﻮﺩﯼ ﺑﺮﺍﯼ ﻣﺎﻧﺪﻥ ﺩﺭﮐﺮﺍﻧﻪﺀ ﺳﺒﺰ ﯾﮏ ﺍﻧﺴﺎﻥ ! ﭘﻠﯽ ﺑﺮﺍﯼﮔﺬﺷﺘﻦ ﺍﺯ ﻧﻮﻣﯿﺪﯾﻬﺎ ﻭ ﺍﺳﺎﺭﺗﻬﺎ ! ﺗﻮﻣﺠﺎﻝ ﺧﻮﺑﯽ ﻭ ﯾﮑﯽ ﺷﺪﻥ ﺑﻮﺩﯼﻓﺮﺻﺖ ﻋﺸﻖ ﻭ ﺑﻪ ﻧﻬﺎﯾﺖ ﺭﺳﯿﺪﻧﻬﺎ !ﺭﻓﺘﯽ ﻭ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺗﻮ ﭘﺎﯾﯿﺰ ﻣﻦ ﺭﺳﯿﺪ ﻣﻦﻣﺎﻧﺪﻡ ﻭ ﻧﮕﺎﻫﯽ ﮐﻪ ﺩﺭ ﭼﺸﻤﺎﻥ ﺗﻮﭘﺮﭘﺮ ﺷﺪ

ﻋﺎﺷﻘﻢ ﺑﺮ ﺧﻂ ﺯﯾﺒﺎ ﻋﺎﺷﻘﻢ ﺑﺮ ﺷﻌﺮﻧﺎﺏﻋﺎﺷﻘﻢ ﺑﺮ ﺧﻂ ﺯﯾﺒﺎ ﻋﺎﺷﻘﻢ ﺑﺮ ﺷﻌﺮﻧﺎﺏﺁﻧﭽﻪ ﻣﯽ ﺑﺨﺸﺪ ﻣﺮﺍ ﺷﻮﺭ ﻭ ﺷﮑﻮﻩ ﻭﺍﻟﺘﻬﺎﺏﺑﺮ ﻃﺒﯿﻌﺖ ﺑﺮ ﺧﺪﺍ ﺑﺮ ﺭﻭﺷﻨﯽ ﺑﺮﺩﻭﺳﺘﯽﻋﺎﺷﻘﻢ ﺑﺮ ﺳﺒﺰﻩ ﻭ ﮔﻞ ﻋﺎﺷﻘﻢ ﺑﺮﺁﻓﺘﺎﺏﻋﺎﺷﻘﻢ ﺑﺮ ﺁﻧﭽﻪ ﺍﯾﺰﺩ ﺁﻓﺮﯾﺪ ﻭ ﻫﺪﯾﻪ ﮐﺮﺩﮐﻮﻩ ، ﺁﺗﺶ ، ﺍﺑﺮ، ﺗﻨﺪﺭ، ﺁﺳﻤﺎﻥ ، ﺩﺭﯾﺎ ،ﺳﺮﺍﺏﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﻡ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺭﺍ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﻡﻋﺸﻖ ﺭﺍﺁﻧﭽﻪ ﻣﯽ ﻣﺎﻧﺪ ﺑﻪ ﺟﺎ ﻭ ﻧﯿﺴﺖ ﻧﻘﺶ ﯾﮏﺣﺒﺎﺏﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﻡ ﺭﻭﯾﺶ ﻭ ﺑﺎﻟﯿﺪﻥ ﻭ ﭘﺮﻭﺍﺯ ﺭﺍﻋﺎﺷﻘﻢ ﺑﺮ ﺁﻧﭽﻪ ﺑﺨﺸﺪ ﺑﺮ ﺗﮑﺎﭘﻮﯾﻢﺷﺘﺎﺏﺳﺎﺩﻩ ﺍﻡ ﻣﻦ، ﺻﺎﻑ ﻭ ﺻﺎﺩﻕ، ﺑﯽ ﺭﯾﺎ،ﯾﮑﺮﻧﮓ، ﭘﺎﮎﻭﺍﮊﻩ ﻫﺎ ﺳﺮ ﻣﯽ ﮐﺸﻨﺪ ﺍﺯ ﻋﻤﻖ ﺟﺎﻧﻢﺑﯽ ﺣﺠﺎﺏﺷﻌﻠﻪ ﻫﺎﯾﯽ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻥ ﺩﺍﺭﻡ ﮐﻪ ﻣﯽﺳﺎﺯﺩ ﻣﺮﺍﻏﺮﻕ ﺩﺭ ﺩﻧﯿﺎﯼ ﺧﻮﯾﺸﻢ ﻓﺎﺭﻍ ﺍﺯ ﻫﺮﺍﺿﻄﺮﺍﺏﺁﻧﭽﻪ ﮔﻔﺘﻢ ﺣﺎﺻﻞ ﯾﮏ ﻋﻤﺮ ﺍﻓﮑﺎﺭ ﻣﻦﺍﺳﺖﺑﯽ ﺳﺒﺐ ﭘﻨﻬﺎﻥ ﻧﮑﺮﺩﻡ ﭼﻬﺮﻩ ﺩﺭ ﺯﯾﺮﻧﻘﺎﺏﺍﺭﺝ ﺑﻨﻬﺎﺩﻡ ﺑﻪ ﭘﺎﮐﯽ ﻋﺸﻖ، ﺍﯾﻤﺎﻥ،ﻣﺮﺩﻣﯽﺁﻧﭽﻪ ﺭﺍ ﺧﻮﺍﻧﺪﻡ ﻓﺮﺍﻭﺍﻥ ﺭﻭﯼ ﺍﻭﺭﺍﻕﮐﺘﺎﺏﺑﻮﺩﻥ ﻣﺎ ﮔﺎﻫﯽ ﺍﺯ ﺍﻧﺪﻭﻩ ﺩﺍﺭﺩ ﺳﺎﯾﻪ ﺍﯼﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﻣﻨﻬﺎ ﮐﻨﯿﻢ ﺍﯾﻦ ﻏﺼﻪ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺍﺯﺣﺴﺎﺏﮔﺮ ﺩﻭ ﺭﺍﻫﯽ ﺑﺎﺷﺪ ﺍﺯ ﻧﺎﺑﻮﺩﻥ ﻭ ﺑﻮﺩﻥﺑﺪﺍﻥﺷﺎﺩ ﻭ ﺳﺮﺧﻮﺵ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﻣﻦ ﺑﻮﺩﻧﻢ ﺭﺍﺍﻧﺘﺨﺎﺏﺯﻧﺪﮔﯽ ﺣﺘﯽ ﺍﮔﺮ ﯾﮏ ﭘﺮﺳﺶ ﻣﺮﻣﻮﺯﺑﻮﺩﻣﯽ ﺗﻮﺍﻥ ﺑﺎ " ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﯽ" ﮔﺸﺖ ﺩﻧﺒﺎﻝﺟﻮﺍ

ﻛﺎﺵ ﻣﻲ ﺷﺪ ﺳﺮﺯﻣﻴﻦ ﻋﺸﻖ ﺭﺍ ﺩﺭﻣﻴﺎﻥ ﮔﺎﻡ ﻫﺎ ﺗﻘﺴﻴﻢ ﻛﺮﺩ ﻛﺎﺵ ﻣﻲ ﺷﺪ ﺑﺎﻧﮕﺎﻩ ﺷﺎﭘﺮﻙ ﻋﺸﻖ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﺗﻔﻬﻴﻢ ﻛﺮﺩﻛﺎﺵ ﻣﻲ ﺷﺪ ﺑﺎ ﺩﻭ ﭼﺸﻢ ﻋﺎﻃﻔﻪ ﻗﻠﺐ ﺳﺮﺩﺁﺳﻤﺎﻥ ﺭﺍ ﻧﺎﺯ ﻛﺮﺩ ﻛﺎﺵ ﻣﻲ ﺷﺪ ﺑﺎ ﭘﺮﻱ ﺍﺯﺑﺮﮒ ﻳﺎﺱ ﺗﺎ ﻃﻠﻮﻉ ﺳﺮﺥ ﮔﻞ ﭘﺮﻭﺍﺯ ﻛﺮﺩ ﻛﺎﺵﻣﻲ ﺷﺪ ﺑﺎ ﻧﺴﻴﻢ ﺷﺎ ﻣﮕﺎﻩ ﺑﺮﮒ ﺯﺭﺩ ﻳﺎﺱ ﻫﺎﺭﺍ ﺭﻧﮓ ﻛﺮﺩ ﻛﺎﺵ ﻣﻲ ﺷﺪ ﺑﺎ ﺧﺰﺍﻥ ﻗﻠﺐ ﻫﺎﻣﺜﻞ ﺩﺷﻤﻦ ﻋﺎﺷﻘﺎﻧﻪ ﺟﻨﮓ ﻛﺮﺩ ﻛﺎﺵ ﻣﻲﺷﺪ ﺩﺭ ﺳﻜﻮﺕ ﺩﺷﺖ ﺷﺐ ﻧﺎﻟﻪ ﻱ ﻏﻤﮕﻴﻦﺑﺎﺭﺍﻥ ﺭﺍ ﺷﻨﻴﺪ ﺑﻌﺪ ، ﺩﺳﺖ ﻗﻄﺮﻩ ﻫﺎ ﻳﺶ ﺭﺍﮔﺮﻓﺖ ﺗﺎ ﺑﻬﺎ ﺭ ﺁﺭﺯﻭﻫﺎ ﭘﺮ ﻛﺸﻴﺪ ﻛﺎﺵ ﻣﻲ ﺷﺪﻣﺜﻞ ﻳﻚ ﺣﺲ ﻟﻄﻴﻒ ﻻﺑﻪ ﻻﻱ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﭘﺮﻧﻮﺭﺷﺪ ﻛﺎﺵ ﻣﻲ ﺷﺪ ﭼﺎ ﺩﺭ ﺷﺐ ﺭﺍ ﻛﺸﻴﺪ ﺍﺯﻧﻘﺎﺏ ﺷﻮﻡ ﻇﻠﻤﺖ ﺩﻭﺭ ﺷﺪ ﻛﺎﺵ ﻣﻲ ﺷﺪ ﺍﺯﻣﻴﺎ ﻥ ﮊﺍﻟﻪ ﻫﺎ ﺟﺮﻋﻪ ﺍﻱ ﺍﺯ ﻣﻬﺮ ﺑﺎ ﻧﻲ ﺭﺍﭼﺸﻴﺪ ﺩﺭ ﺟﻮﺍﺏ ﺧﻮﺑﻬﺎ ﺟﺎﻥ ﻫﺪﻳﻪ ﺩﺍﺩ ﺳﺨﺘﻲﻭ ﻧﺎ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﻲ ﺭﺍ ﺷﻨﻴﺪ******* ﻣﺮﯾﻢﺣﯿﺪﺭﺯﺍﺩﻩ*************