ﺩﯾﺪﯼ ﺍﯼﺩﻝ ﮐﻪﻏﻢﻋﺸﻖﺩﮔﺮﺑﺎﺭﭼﻪ ﮐﺮﺩ؟ﭼﻮﻥ ﺑﺸﺪﺩﻟﺒﺮ ﻭ ﺑﺎﯾﺎﺭ ﻭﻓﺎﺩﺍﺭﭼﻪ ﮐﺮﺩ؟ﺁﻩ ﺍﺯ ﺁﻥﻧﺮﮔﺲﺟﺎﺩﻭ ﮐﻪﭼﻪ ﺑﺎﺯﯼﺍﻧﮕﯿﺨﺖﺁﻩ ﺍﺯ ﺁﻥﻣﺴﺖ ﮐﻪﺑﺎ ﻣﺮﺩﻡﻫﺸﯿﺎﺭﭼﻪ ﮐﺮﺩﺍﺷﮏ ﻣﻦﺭﻧﮓﺷﻔﻖﯾﺎﻓﺖ ﺯﺑﯽﻣﻬﺮﯼﯾﺎﺭﻃﺎﻟﻊﺑﯽﺷﻔﻘﺖﺑﯿﻦ ﮐﻪ ﺩﺭﺍﯾﻦ ﮐﺎﺭﭼﻪ ﮐﺮﺩﺑﺮﻗﯽ ﺍﺯﻣﻨﺰﻝﻟﯿﻠﯽﺑﺪﺭﺧﺸﯿﺪﺳﺤﺮﻭﻩ ﮐﻪ ﺑﺎﺧﺮﻣﻦﻣﺠﻨﻮﻥﺩﻝﺍﻓﮕﺎﺭﭼﻪ ﮐﺮﺩﺳﺎﻗﯿﺎ!ﺟﺎﻡﻣِﯽﺍﻡﺩﻩ؛ ﮐﻪﻧﮕﺎﺭﻧﺪﻩﻏﯿﺐﻧﯿﺴﺖﻣﻌﻠﻮﻡ ﮐﻪﺩﺭ ﭘﺮﺩﻩﺍﺳﺮﺍﺭ ﭼﻪﮐﺮﺩﺁﻥ ﮐﻪﭘﺮﻧﻘﺶﺯﺩ ﺍﯾﻦﺩﺍﯾﺮﻩﻣﯿﻨﺎﯾﯽﮐﺲﻧﺪﺍﻧﺴﺖﮐﻪ ﺩﺭﮔﺮﺩﺵﭘﺮﮔﺎﺭ ﭼﻪﮐﺮﺩﻓﮑﺮﻋﺸﻖ،ﺁﺗﺶ ﻏﻢﺩﺭ ﺩﻝﺣﺎﻓﻆ ﺯﺩﻭﺳﻮﺧﺖﯾﺎﺭ ﺩﯾﺮﯾﻨﻪﺑﺒﯿﻨﯿﺪ ﮐﻪﺑﺎ ﯾﺎﺭ ﭼﻪﮐﺮﺩ

ﺩﺭﺩﻡ ﺍﯾــــﻦ ﻧـــﯿـﺴـﺖ ﮐـــــﻪ ﺍﻭﻋــــﺎﺷــــﻖ ﻧـــﯿــﺴـﺖ،ﺩﺭﺩﻡ ﺍﯾــــﻦﻧــﯿــﺴـﺖ ﮐــــــــﻪ...ﻣــﻌــﺸـــﻮﻕﻣــﻦ ﺍﺯ ﻋــﺸــﻖ ﺗـﻬــﯽ ﺍﺳـﺖ،ﺩﺭﺩﻡﺍﯾــــــﻦ ﺍﺳﺖ ﮐــــــﻪ ﺑﺎ ﺩﯾﺪﻥ ﺍﯾﻦ ﺳﺮﺩﯼﻫﺎ ﻣﻦ ﭼﺮﺍ ﺩﻝ ﺑﺴﺘﻢ

hi,frnd hw r u.

ﭘﯿﺮ ﺭﯾﺎﺿﺖ ﻣﺎ ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﺑﻮﺩ ،ﯾﺎﺭﺍ "ﮔﺮﺗﻮ ﺷﮑﯿﺐ ﺩﺍﺭﯼ،ﻃﺎﻗﺖ ﻧﻤﺎﻧﺪ ﻣﺎﺭﺍ"ﭘﻨﻬﺎﻥ ﺍﮔﺮ ﭼﻪ ﺩﺍﺭﯼ ﭼﻮﻥ ﻣﻦﻫﺰﺍﺭﻣﻮﻧﺲ"ﻣﻦ ﺟﺰﺗﻮ ﮐﺲ ﻧﺪﺍﺭﻡ ﭘﻨﻬﺎﻥ ﻭﺁﺷﮑﺎﺭﺍ"ﺭﻭﺯﯼ ﺣﮑﺎﯾﺖ،ﻧﺎﮔﻪ ﺑﻪ ﮔﻔﺘﻦﺁﯾﺪ"ﭘﻮﺷﯿﺪﻩ ﭼﻨﺪ ﺩﺍﺭﯾﻢ ﺍﯾﻦ ﺩﺭﺩ ﺑﯽﺩﻭﺍﺭﺍ؟"ﺗﺎﮐﯽ ﺧﻠﯽ ﺩﺭﯾﻦ ﭘﯿﻮﺳﺘﻪ ﺧﺎﺭﻫﺠﺮﺍﻥ؟"ﻣﺮﺩﻡ ﺯ ﺟﻮﺭﺕ،ﺁﺧﺮﻣﺮﺩﻡ،ﻧﻪﺳﻨﮓ ﺧﺎﺭﺍ"ﺁﺧﺮﻣﺮﺍﺑﯿﻨﯽ ﺩﺭﭘﺎﯼ ﺧﻮﯾﺶﻣﺮﺩﻩ"ﮐﺎﻭﻝ ﻧﺪﯾﺪﻩ ﺑﻮﺩﻡ ﭘﺎﯾﺎﻥ ﺍﯾﻦﺑﻼﺭﺍ"ﺑﺎﺩﺻﺒﺎ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﭘﯿﺶ ﺗﻮﺭﺍﻩ،ﻭﺭﻧﻪ"ﺑﺎﻧﺎﻟﻬﺎﯼ ﺧﻮﻧﯿﻦ ﺑﻔﺮﺳﺘﯽ ﺻﺒﺎﺭﺍ"ﭼﻮﻥﺍﻭﺣﺪﯼ ﺑﻨﺎﻟﺪ،ﮔﻮﯾﯽ ﮐﻪ: ﺻﺒﺮ ﻣﯽ ﮐﻦﻣﺸﺘﺎﻗﯽ ﻭ ﺻﺒﻮﺭﯼ ﺍﺯﺣﺪﮔﺬﺷﺖ ﯾﺎﺭﺍ)ﺍﻭﺣﺪﯼ ﻣﺮﺍﻏﻪ ﺍﯼ )

کودکی، دخترکی ، موقع خواب

سخت پاپیچ پدر بود و از او می پرسید:

زندگی چیست؟

پدرش از سر بی صبری گفت:

زندگی یعنی :عشق

دخترک با سر پر شوری گفت:

عشق را معنی کن!

پدرش داد جواب:


بوسه ی گرم تو بر گونه ی من

دخترک خنده برآورد ز شوق

گونه های پدرش را بوسید

زان سپس گفت:

پدر ... عشق اگر بوسه بود...


بوسه هایم همه تقدیم تو باد !

شریعتی درباره امام حسین (ع)





"... و حسین، وارث آدم، که به بنی‌آدم زیستن داد، و وارث پیامبران بزرگ، که به انسان، "چگونه باید زیست" را آموختند، اکنون آماده است تا، در این روزگار، به فرزندان آدم، "چگونه باید مرد" را بیاموزد!..."


مجموعه آثار ۱۹ / حسین وارث آدم / ص ۱۷۱




"... مردی از خانه‌ی فاطمه بیرون آمده است، تنها و بیکس، با دست‌های خالی، یک تنه بر روزگار وحشت و ظلمت و آهن یورش برده است. جز "مرگ" سلاحی ندارد! اما او ، فرزند خانواده‌ای است که "هنر خوب مردن" را، در مکتب حیات، خوب آموخته است..."


مجموعه آثار ۱۹ / حسین وارث آدم / ص ۱۷۰




ای زینب! ای زبان علی در کام! ای رسالت حسین بر دوش!..... مگو که بر شما چه گذشت ؟ مگو که در آن صحرای سرخ چه دیدی ؟ مگو که جنایت در آنجا تا به کجا رسید ؟.....آری ای پیامبر انقلاب حسین! ما می دانیم. ما همه را شنیده ایم ....... اما بگو ای خواهر! بگو که ما چه کنیم ؟لحظه ای بنگر که ما چه می کشیم ؟ دمی به ما گوش کن تا مصایب خویش را با تو بازگوییم .

نجوای دردمندانه دکتر شریعتی با “پیام”بر کربلا(سخنرانی‌)



این دنیا عجیبه،تا مریض نشی برات گل نمیارن،تا گریه



نکنی نوازشت نمیکنن،تا فریاد نکشی به طرفت بر نمیگردن



تا نمیری نمی بخشنت!!

......................................................................



زندگی کوتاهتر از آن است که به خصومت بگذرد و قلبها



گرامیتر از آنند که بشکنند.فردا خورشید طلوع خواهد کرد



حتی اگر ما نباشیم...

.......................................................................



سنگینی باری که خدا به دوش ما می گذارد آنقدر نیست



که کمرمان را خرد کند بلکه آنقدر است که ما را برای دعا



به زانو در آورد.

.......................................................................



زندگی هنر نقاشی کردن است بدون استفاده از پاک کن



جوری زندگی کن که اگر به گذشته برگشتی نیازی به



پاک کن نداشته باشی.

.......................................................................

ﺗﻬﻤﺖ ﻭ ﺩﺭﻭﻍ ﺭﺍ ﺩﺷﻤﻦ ﺳﻔﺎﺭﺵﻣﯿﺪﻫﺪ ﻭ ﻣﻨﺎﻓﻖ ﻣﯿﺴﺎﺯﺩ ﻭ ﻋﻮﺍﻡﻓﺮﯾﺐ ﭘﺨﺶ ﻣﯿﮑﻨﺪ ﻭ ﻋﺎﻣﯽ ﺁﻥ ﺭﺍﻣﯽ ﭘﺬﯾﺮﺩ.ﻣﺼﺎﺣﺒﻪ ﮐﻨﻨﺪﻩ ﺍﺯ ﺩﮐﺘﺮﻋﻠﯽﺷﺮﯾﻌﺘﯽ ﭘﺮﺳﯿﺪ:ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﺷﻤﺎ ﭼﻪ ﻟﺒﺎﺳﯽ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺯﻥﺍﻣﺮﻭﺯ ﺑﭙﻮﺷﺎﻧﯿﻢ؟ﺩﮐﺘﺮﺷﺮﯾﻌﺘﯽ ﺩﺭ ﭘﺎﺳﺦ ﮔﻔﺖ:ﻧﻤﯽ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﻟﺒﺎﺳﯽ ﺑﺪﻭﺯﯾﺪ ﻭ ﺑﺮﺗﻦ ﺯﻥ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﮐﻨﯿﺪ.ﻓﮑﺮ ﺯﻥ ﺭﺍﺍﺻﻼﺡ ﮐﻨﯿﺪ ﺍﻭ ﺧﻮﺩ ﺗﺼﻤﯿﻢ ﻣﯽﮔﯿﺮﺩ ﮐﻪ ﭼﻪ ﻟﺒﺎﺳﯽ ﺑﺮﺍﺯﻧﺪﻩﺍﻭﺳﺖ.ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺑﻪ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﺍﯼ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻣﺮﺣﻠﻪﺍﻧﺴﺎﻥ ﺑﻮﺩﻥ ﻧﺰﺩﯾﮏ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ،ﺍﺣﺴﺎﺱ ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ ﺑﯿﺸﺘﺮﯼ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ.ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻋﺒﺎﺭﺕ ﺍﺳﺖ ﺍﺯ ﯾﮏ ﺗﺮﺩﯾﺪ.ﯾﮏ ﻧﻮﺳﺎﻥ ﺩﺍﺋﻤﯽ.ﻫﺮﮐﺴﯽ ﯾﮏﺳﺮﺍﺳﯿﻤﮕﯽ ﺑﻼﺗﮑﻠﯿﻒ ﺍﺳﺖ.ﻫﺮﮔﺰ ﺍﺯ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺑﺎ ﻣﻦﻣﻮﺍﻓﻖ ﺑﻮﺩ،ﭼﯿﺰﯼ ﯾﺎﺩ ﻧﮕﺮﻓﺘﻢ

ﺑﻨﺎﻡ ﺍﯾﺰﺩ ﺯﯾﺒﺎ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺩﻧﯿﺎﯼ ﻧﺎﻣﺮﺩﯼﺳﯿﺎﻫﯽ ﻭ ﺑﺪﯼ ، ﺳﺮﺩﯼ ﺩﺭ ﺍﯾﻦﮔﺮﺩﻭﻧﻪ ﺁﺷﻔﺘﻪ ﮐﻪ ﭘﺎﮐﯽ ﻭ ﺻﻔﺎ ﺧﻔﺘﻪ ﻫﻤﻪﻣﺨﻠﻮﻕ ﺑﯽ ﻭﺟﺪﺍﻥ ﺩﻭ ﺭﻧﮓ ﻭ ﺟﺎﻫﻞ ﻭ ﻧﺎﺩﺍﻥ ﺑﻪ ﻓﮑﺮ ﺧﻮﺭﺩﻥ ﻭ ﺧﻔﺘﻦ ﻧﻪ ﭘﺎﺱ ﻭﺷﮑﺮ ﺍﻭ ﮔﻔﺘﻦ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺑﺎﺯﺍﺭ ﺧﻮﻑ ﺍﻭﺭ ﻧﺪﺍﺭﻡﻫﻢ ﺭﻩ ﻭ ﯾﺎﻭﺭ ﺷﺪﻡ ﺣﯿﺮﺍﻥ ﻭ ﺳﺮﮔﺮﺩﺍﻥﻧﺪﺍﺭﺩ ﺍﯼ ﺧﺪﺍ ﭘﺎﯾﺎﻥ ؟ ﭼﺮﺍ ﭘﺲ ﺍﯾﻦ ﺗﻦﺧﺴﺘﻪ ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﺑﺎﺯﺍﺭ ، ﺩﻝ ﺑﺴﺘﻪ ﭼﺮﺍ ﭘﺲ ﺟﺎﻥﺑﯽ ﻭﺟﺪﺍﻥ ﻧﻤﯿﮕﯿﺮﺩ ﮐﻤﯽ ﺳﺎﻣﺎﻥ ﻣﺪﺍﻡ ﺍﯾﻦﺭﺍ ﺑﻪ ﺩﻝ ﮔﻮﯾﻢ ﻭﻟﯽ ﭘﺎﺳﺦ ﻧﻤﯿﺠﻮﯾﻢ ﺍﮔﺮﺧﻮﺍﻫﯽ ﻧﺸﯽ ﺭﺳﻮﺍ ﺑﺸﻮ ﻫﻢ ﺭﻧﮓ ﺍﯾﻦ ﺩﻧﯿﺎﻭﻟﯽ ﺍﻓﺴﻮﺱ ﮐﺎﺭﻩ ﺟﺎﻥ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﻟﺤﻈﻪ ﺍﯼﭘﺎﯾﺎﻥ ﺷﻮ ﻣﻐﻠﻮﺏ ﻋﻘﻞ ﺍﺧﺮ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺟﻨﮓﺩﻝ ﻭ ﺩﺍﻭﺭ ﮐﻨﺪ ﺩﺭ ﻗﻌﺮ ﺍﯾﻦ ﻣﺮﺩﺍﺏ ﻣﺮﺍ ﺍﺧﺮﺩﻟﻢ ﺩﺭ ﺧﻮﺍﺏ ﺧﺪﺍﯾﺎ ﺍﺯ ﺗﻮ ﻣﯿﺨﻮﺍﻫﻢ ﻧﺒﯿﻨﺪﺩﻝ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺧﻮﺍﺑﻢ ﻣﺮﺍ ﺑﺮ ﺣﺎﻟﻪ ﺧﻮﺩ ﺩﺍﺩﺍﺭﺑﺮﺍﯼ ﻟﺤﻈﻪ ﺍﯼ ﻧﮕﺬﺍﺭ

ﻣﺎ ﺑﻪ ﻫﻢ ﻣﺤﺘﺎﺟﯿﻢ ﻣﺎ ﺑﻪ ﻫﻢﻣﺤﺘﺎﺟﯿﻢ ﻣﺜﻞ ﺩﯾﻮﻭﻧﻪ ﺑﻪ ﺧﻮﺍﺏ ﻣﺜﻞﮔﻨﺪﻡ ﺑﻪ ﺯﻣﯿﻦ ﻣﺜﻞ ﺷﻮﺭﻩ ﺯﺍﺭ ﺑﻪ ﺁﺏ ﻣﺎ ﺑﻪﻫﻢ ﻣﺤﺘﺎﺟﯿﻢ ﻣﺜﻞ ﻣﺎ ﺑﻪ ﺁﺩﻣﺎ ﻣﺜﻞ ﻣﺎﻫﯿﺎ ﺑﻪﺁﺏ ﻣﺜﻞ ﺁﺩﻡ ﺑﻪ ﻫﻮﺍ ﺩﺳﺘﺎﻣﻮﻥ ﺍﺯ ﻫﻢ ﺍﮔﻪﺩﻭﺭ ﺑﻤﻮﻧﻪ ﺷﺐ ﺷﯿﺸﻪ ﺍﯼ ﺩﯾﮕﻪ ﻧﻤﯽﺷﮑﻨﻪ ﺍﺯ ﺗﻮ ﺍﯾﻦ ﺷﯿﺸﻪ ﺍﯼ ﻫﻤﯿﺸﮕﯽﺧﻮﺭﺷﯿﺪ ﻣﻘﻮﺍﯾﯽ ﺳﺮ ﻣﯽ ﺯﻧﻪ ﺑﻪ ﻋﺰﺍﯼﺩﻭﺭﯼ ﺩﺳﺘﺎﯼ ﻣﺎ ﮐﻮﭼﻪ ﻫﺎ ، ﺳﺎﮐﺖ ﻭ ﺑﯽﺻﺪﺍ ﻣﯽ ﺷﻦ ﺑﻮﯼ ﺭﺧﻮﺕ ﻫﻤﻪ ﺟﺎ ﺭﻭ ﻣﯽﮔﯿﺮﻩ ﻫﻤﻪ ﯼ ﺩﺭﻫﺎ ، ﺑﻪ ﻏﺮﺑﺖ ﻭﺍ ﻣﯽ ﺷﻦﺟﺎﺩﻩ ﻫﺎﻣﻮﻥ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺧﻮﺭﺷﯿﺪ ﻣﯽ ﺭﺳﻦﻣﺜﻞ ﺗﺎﺭﯾﮑﯽ ، ﺑﯽ ﺍﻧﺘﻬﺎ ﻣﯽ ﺷﻦ ﻣﺎ ﺑﻪ ﻫﻢﻣﺤﺘﺎﺟﯿﻢ

mohammad15 (4 months ago) ﺍﯾﻦ ﺷﻌﺮ ﺑﻪﻟﻬﺠﻪ ﺷﯿﺮﯾﻦ ﯾﺰﺩﯼ ﻫﺴﺖ ﺩﻭﺳﺪ ﻣﺪﺍﺭﻡ ﺍﻣﺎ ﺗﺎ ﻭﺧﺘﯽﮐﻪ ﮐﺴﺪ ﺷﻢ-----------ﻫﺮ ﺷﻮ ﻧﻤﯿﺎﻡ ﺍﻭﻧﺠﺎ ﻣﺘﺮﺳﻢﮐﻪ ﺑﺴﺪ ﺷﻢ ﭘﺸﺖ ﻭ ﭘﺴﻞ ﺧﻮﻧﺪﻭﻥ ﻫﺮ ﻭﺥ ﻣﻨﺎﺩﯾﺪﯼ----------ﻧﺸﮑﺪ ﺭﺍ ﻭﺍ ﮐﻦ ﮔﻒ ﺑﺰﻥ ﺁﺥ ﺟﻮﻥﻧﻔﺴﺪ ﺷﻢ ﺑﺎ ﭘﻮﻝ ﭘﺴﻮﻏﻦ ﭘﺲ ﻭ ﭘﯿﺶ ﮐﺎﺭﺍﺩﯾﺪﻡ----------ﭘﺲ ﻭﺍﺳﺎ ﮐﻪ ﻣﻦ ﺧﻮﺍﺳﮕﺎﺭﺗﻢ ﭘﯿﺶ ﻭﭘﺴﺪ ﺷﻢ ﯾﺎﺩﻡ ﻧﻤﺮﻩ ﺷﻮ ﺗﯿﻔﻮﻧﯽ ﻭ ﺩﻭﻟﺦ ﺑﻮﺩ----------ﻫﺸﺘﯽ ﺗﻮ ﮐﭙﻢ ﺷﺎﺗﺲ ﻭ ﻗﺮﺑﻮﻥ ﺗﺴﺪ ﺷﻢ ﺑﯽ ﺑﺎﻝ ﻭﭘﺮﻡ ﮔﺎﺱ ﺩﯾﺪﯼ ﺷﻮ ﮔﺮﺑﻪ ﮔﺮﻓﺘﻢ-----------ﺁﺭﺯ ﺩﻟﻮﻣﻪﻣﺜﻞ ﭼﻮﻏﻮﺭ ﺗﻮ ﻗﻔﺴﺪ ﺷﻢ ﺗﻮﯼ ﮐﻤﺮﺕ ﺯﯾﺮ ﭼﺎﺩﺭﻫﻨﺪﻭﻧﻪ ﺑﺴﯽ----------ﻧﺎﺯ ﮐﻤﺮ ﺑﺎﺭﯾﮏ ﻭ ﭘﻬﻨﺎ ﺷﻐﺴﺪﺷﻢ ﮔﻔﺘﯽ ﺑﻪ(ﺟﻼﻟﯽ)ﮐﻪ ﺧﯿﺎﺭﺷﯿﻨﮓ ﻫﻮﺳﻢﺷﺪ----------ﺻﺐ ﮐﻦ ﺑﺪﻣﺪ ﻗﺮﺑﻮﻥ ﺁﺭﺯﻭ ﻫﻮﺳﺪ ﺷﻢ!ﻣﻌﻨﯽ ﺍﺵ ﻫﻢ ﻣﯿﺸﻪ ﺑﯿﺘﻬﺎ ﺑﻪ ﺗﺮﺗﯿﺐ:1-ﺩﻭﺳﺘﺖ ﺩﺍﺭﻡﺗﺎ ﺑﺎﻻﺧﺮﻩ ﺑﺎ ﺗﻮ ﻧﺴﺒﺘﯽ ﭘﯿﺪﺍ ﮐﻨﻢ(ﺩﻭﺳﺘﯽ ﺑﻪ ﺍﺯﺩﻭﺍﺝﺑﯿﺎﻧﺠﺎﻣﺪ)2-ﺩﺭ ﺍﻃﺮﺍﻑ ﺧﻮﻧﻪ ﺗﻮﻥ ﻫﺮ ﻭﻗﺖ ﻣﻦ ﺭﻭﺩﯾﺪﯼ ﺻﺪﺍﻡ ﮐﻦ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻗﺮﺑﻮﻥ ﺻﺪﺍ ﺯﺩﻧﺖ ﺗﻮ ﺑﺮﻭﻡ3-ﺑﺎﭘﻮﻝ ﭘﺲ ﺍﻧﺪﺍﺯ ﮐﺎﺭﻫﺎ ﻋﻘﺐ ﻭ ﺟﻠﻮ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ،ﺑﺮﻭ ﻋﻘﺐﮐﻪ ﻣﻦ ﺧﻮﺍﺳﺘﮕﺎﺭ ﺗﻮ ﻫﺴﺘﻢ ﻭﻗﺮﺑﻮﻥ ﻋﻘﺐ ﻭ ﺟﻠﻮ ﺗﻮﺑﺮﻭﻡ4-ﯾﺎﺩﻡ ﻧﻤﯽ ﺭﻭﺩ ﮐﻪ ﺁﻥ ﺷﺒﯽ ﻃﻮﻓﺎﻧﯽ ﻭ ﮔﺮﺩ ﻭﺧﺎﮎ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺗﻮ ﺳﯿﻠﯽ ﺟﺎﻧﺎﻧﻪ ﺍﯼ ﺑﻪ ﺻﻮﺭﺕ ﻣﻦ ﻧﻮﺍﺧﺘﯽﻭ ﻣﻦ ﻗﺮﺑﻮﻥ ﺁﻥ ﺳﯿﻠﯽ ﺯﺩﻥ ﺗﻮ ﺑﺮﻭﻡ5-ﭘﺮ ﻭ ﺑﺎﻟﻢﺭﯾﺨﺘﻪ ﺷﺎﯾﺪ ﺍﻣﺸﺐ ﮔﺮﺑﻪ ﻣﻦ ﺭﺍ ﺑﮕﯿﺮﺩ ﻫﻤﻪ ﺁﺭﺯﻭﯼﻣﻦ ﺍﯾﻨﺴﺖ ﮐﻪ ﻣﺜﻞ ﮔﻨﺠﺸﮏ ﺩﺭ ﻓﻘﺲ ﺗﻮ ﺍﺳﯿﺮ ﺷﻮﻡ6-ﺩﺭ ﺯﯾﺮ ﭼﺎﺩﺭ،ﺑﺎﺳﻦ ﺗﻮ ﻣﺜﻞ ﺍﯾﻨﺴﺖ ﮐﻪ ﻫﻨﺪﻭﺍﻧﻪ ﺭﻭﯼﮐﻤﺮ ﺧﻮﺩ ﺑﺴﺘﻪ ﺍﯼ ﻗﺮﺑﻮﻥ ﮐﻤﺮ ﺑﺎﺭﯾﮏ ﻭ ﭘﻬﻨﺎﯼ ﺑﺎﺳﻦﺗﻮ ﺑﺮﻭﻡ7-ﺑﻪ ﺟﻼﻟﯽ ﮔﻔﺘﯽ ﮐﻪ ﺧﯿﺎﺭ ﭼﻤﺒﺮ ﻫﻮﺳﻢﺷﺪﻩ،ﻗﺮﺑﻮﻥ ﻫﻮﺳﻢ ﺗﻮ ﺑﺮﻭﻡ ﺻﺒﺮ ﮐﻦ ﻫﻤﯿﻦ ﺍﻻﻧﻪﺁﻧﺮﺍ ﺑﻪ ﺗﻮ ﻣﯽ ﺩﻫﻢ.ﺍﯾﻦ ﺷﻌﺮ ﺍﺯ ﮐﺘﺎﺏ ﭘﻠﻪ ﻫﺎﯼﺳﻨﮕﯽ ﻫﺴﺖ ﮐﻪ ﺍﻻﻥ ﺑﺎ ﺳﺎﻧﺴﻮﺭ ﭼﺎﭖ ﻣﯿﺸﻪ

اﯼ ﺩﺍﺩ ﺍﺯ ﺑﯽ ﻭﻓﺎﯾﯽ ﯾﺎﺭﺍﻥ ﺍﯼ ﺩﺍﺩ ﺍﺯ ﺑﯽ ﻭﻓﺎﯾﯽ ﯾﺎﺭﺍﻥ ﺍﺯ ﺑﯽ ﮐﺴﯽ ﻭ ﻏﺮﯾﺒﯽ ﺍﺯ ﮔﺮﯾﻪ ﻫﺎﯼ ﺑﯽ ﺑﻬﺎﻧﻪ ﺍﺯ ﺻﺪﺍﯼ ﺷﮑﺴﺘﻦ ﻗﻠﺐ ﺧﺴﺘﻪﺀ ﺧﻮﺩﻡ ﺍﺯ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭﯼ ﮐﻪ ﻫﺮﮔﺰ ﭘﺎﯾﺎ ﻧﯽ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﺍﺯ ﺑﻮﺩﻥ ﺑﺪﻭﻥ ﻫﺪﻑ ﺍﺯ ﺳﮑﻮﺗﯽ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺑﻠﻨﺪ ﺗﺮﯾﻦ ﻓﺮﯾﺎﺩﻫﺎ ﺑﺎﺷﺪ ﺍﺯ ﺻﺪﺍﯾﯽ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺍﻣﯿﺪ ﻧﺎ ﺍﻣﯿﺪ ﺑﺎﺷﺪ ﺍﺯ ﺍﺷﮏ ﻫﺎﯼ ﺑﯽ ﺍﻣﺎﻥ ﺑﺮ ﮔﻮﻧﻪ ﻫﺎﯾﻢ....

ﺗﮑﯿﻪ ﺑﺮ ﺩﻭﺳﺖ ﻣﮑﻦ ﻣﺤﺮﻡ ﺍﺳﺮﺍﺭﮐﺴﯽ ﻧﯿﺴﺖ ،ﻣﺎ ﺗﺠﺮﺑﻪ ﮐﺮﺩﯾﻢ ﮐﺴﯽﯾﺎﺭ ﮐﺴﯽ ﻧﯿﺴﺖ¤ ﮔﺮ ﭼﻪ ﺗﻮ ﺗﻨﻬﺎﺗﺮ ﺍﺯ ﻣﺎﻣﯿﺮﻭﯼ ﺁﺭﺯﻭ ﺩﺍﺭﻡ ﻭﻟﯽ ﻋﺎﺷﻖ ﺷﻮﯼ ،ﺁﺭﺯﻭﺩﺍﺭﻡ ﺑﻔﻬﻤﯽ ﺩﺭﺩ ﺭﺍ ﺗﻠﺨﯽ ﺑﺮﺧﻮﺭﺩﻫﺎﯼﺳﺮﺩﺭ¤ﺍ ﺧﺪﺍﯾﺎ ﺍﺯ ﻣﺎ ﺁﻫﯽ ﻭﺍﺯ ﺗﻮ ﻧﮕﺎﻫﯽﺯﯾﺮﺍ ﺗﻨﻬﺎ ﺗﻮﭘﺸﺖ ﻭ ﭘﻨﺎﻫﯽ¤ ﺗﺸﻨﻪ ﺩﺭ ﺑﯿﺎﺑﺎ ﻥﺑﻪ ﺳﻤﺘﯽ ﺑﺎ ﺷﻮﻕ ﻣﯿﺪﻭﺩ ﺧﻮﺩ ﻧﯿﺰ ﻣﯿﺪﺍﻧﺪﺟﺰ ﺧﺎﮎ ﻧﯿﺴﺖ ﭼﯿﺰﯼ ﺣﺎﺻﻠﺶ ،ﺍﻣﺎﺍﺯﺷﻮﻕ ﺳﺮﺍﺏ ﺧﻮﺷﺤﺎﻝ ﻣﯿﺪﻭﺩ¤ ﺑﺰﺭﮔﺘﺮﯾﻦﺍﻓﺴﻮﺱ ﺁﺩ ﻡ ﺍﯾﻨﻪ ﮐﻪ ﺣﺲ ﻣﯿﮑﻨﻪ ﻣﯽﺧﻮﺍﺩ ﺍﻣﺎ ﻧﻤﯿﺘﻮﻧﻪ ﻭﺑﻪ ﯾﺎﺩ ﻣﯿﺎﺭﻩ ﺯﻣﺎﻧﯽ ﺭﺍ ﮐﻪﻣﯿﺘﻮﻧﺴﺖ ﺍﻣﺎ ﻧﺨﻮﺍﺳﺖ¤ ﺍﺯ ﺩﻭﺭﯾﺖ ﭼﻪﺩﺍﺭﻡ ﻏﯿﺮ ﺍﺯﺩﻟﯽ ﺷﮑﺴﺘﻪ ، ﭼﺸﻤﯽ ﻫﻤﯿﺸﻪﺍﺑﺮﯼ ﭘﺎﯾﯽ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺧﺴﺘﻪ¤ ﭼﻪ ﺷﺪ ﺍﯼﭘﻨﺠﺮﻩ ﯼ ﺷﻮﻕ ﭼﺮﺍ ﺑﺴﺘﻪ ﺷﺪﯼ ، ﺷﺎﯾﺪ ﺍﺯﻫﻢ ﻧﻔﺴﯽ ﺑﺎ ﺩﻝ ﻣﺎ ﺧﺴﺘﻪ ﺷﺪﯼ¤ ﺑﻬﺎﺭﻡﺭﻓﺖ ﮔﻠﺴﺘﺎﻧﻢ ﺧﺰﺍﻥ ﺷﺪ ﮔﻞ ﺳﺮﺧﻢ ﻧﺼﯿﺐﺩﯾﮕﺮﺍﻥ ﺷﺪ ﺩﺍﺭﻡ¤ ﺍﺯ ﻏﻢ ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ ﻧﺎﺑﻮﺩﻣﯿﺸﻢ ﺑﻪ ﺩﺍﺩﻡ ﺑﺮﺱ ﮐﻪ ﺗﻮ ﯾﯽ ﺗﻨﻬﺎ ﺍﻣﯿﺪﻡ¤ﻣﺤﺒﺖ ﺳﮑﻪ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﺩﺭ ﻗﻠﮏ ﺩﻝ ﺑﯿﻔﺘﺪﻧﻤﯽ ﺗﻮﺍﻥ ﺁﻧﺮﺍ ﺑﺮﺩﺍﺷﺖ ﻣﮕﺮ ﺁﻧﮑﻪ ﺩﻝ ﺭﺍﺑﺸﮑﻨﯽ¤ ﺑﻪ ﻏﻀﻨﻔﺰ ﻣﯿﮕﻦ ﭼﺮﺍ ﺍﻣﺸﺐﺍﺧﺒﺎﺭ ﺍﯾﻨﻘﺪﺭ ﻃﻮﻻﻧﯽ ﺷﺪﻣﯿﮕﻪ ﻓﮑﺮ ﮐﻨﻢﻗﺴﻤﺖ ﺁﺧﺮﺷﻪ¤ ﻫﺮ ﭼﻪ ﻫﺴﺘﯽ ﻫﻤﻮﻥﺑﺎﺵ ﻭﻫﺮ ﭼﻪ ﻧﯿﺴﺘﯽ ﻧﮕﻮ ﮐﺎﺵ¤ ﺑﻪ ﯾﻪﻧﻔﺮ ﻣﯿﮕﻦ ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﯽ ﭼﯿﻪ ؟ﻣﯿﮕﻪ ﻓﺎﺻﻠﻪﯼ ﺍﯾﻦ ﺑﺪﺑﺨﺘﯽ ﺗﺎ ﺑﺪ ﺑﺨﺘﯽ ﺩﯾﮕﻪ¤ﻓﺮﻣﺎﻧﺮﻭﺍﯼ ﺭﻭﻡ ﺑﻪ ﮐﻮﺭﻭﺵ ﮔﻔﺖ ﻣﺎ ﺑﺮﺍﯼﺷﺮﻑ ﻣﯽ ﺟﻨﮕﯿﻢ ﺷﻤﺎ ﺑﺮﺍﯼ ﺛﺮﻭﺕﮐﻮﺭﻭﺵ ﮔﻔﺖ ﺁﺭﯼ ﻫﺮ ﮐﺲ ﺑﺮﺍﯼ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪﻫﺎﯾﺶ ﻣﯽ ﺟﻨﮕﺪ¤ ﺑﯽ ﺗﻮ ﺩﺭ ﺧﻠﻮﺕ ﺩﻝﭼﺸﻢ ﺑﻪ ﺭﺍﻫﺖ ﺩﺍﺭﻡ ،ﭼﻪ ﮐﻨﻢ ﺩﺳﺖ ﺧﻮﺩﻡﻧﯿﺴﺖ ﮐﻪ ﺩﻭﺳﺘﺖ ﺩﺍﺭﻡ¤ ﺑﮕﻮ ﺑﺎ ﻣﻦ ﭼﻪﮐﺮﺩﯼ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﻢ ﮐﻪ ﺍﺑﺮﯼ ﺷﺪ ﺗﻤﺎﻡ ﺁﺳﻤﺎﻧﻢﺑﯿﺎ ﺁﺗﺶ ﺑﺰﻥ ﺧﺎﮐﺴﺘﺮﻡ ﮐﻦ ﺑﺪﻭﻥ ﺗﻮ ﻧﻤﯽﺧﻮﺍﻫﻢ ﺑﻤﺎﻧﻢ¤ ﺩﻭﺭﯾﺖ ﺍﺯﻧﻈﺮﻡ ﻣﺎﯾﻪ ﯼ ﺑﯽﺍﻗﺒﺎﻟﯿﺴﺖ ﻫﺮﮐﺠﺎ ﻣﯿﻨﮕﺮﻡ ﺟﺎﯼ ﺗﻮ ﭘﯿﺸﻢﺧﺎﻟﯿﺴﺖ¤ ﻓﺮﺷﺘﻪ ﻫﺎ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﺍﻣﺎ ﭼﻮﻥﺑﺎﻝ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ ﻣﺎ ﺑﻬﺸﻮﻥ ﻣﯿﮕﯿﻢ ﺩﻭﺳﺖ¤ﺍﺷﺘﺒﺎﻫﯽ ﮐﻪ ﻫﻤﻪ ﻋﻤﺮ ﭘﺸﯿﻤﺎﻧﻢ ﮐﺮﺩﺍﻋﺘﻤﺎﺩﯼ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻣﺮﺩﻡ ﺩﻧﯿﺎ ﮐﺮﺩﻡ¤ ﺭﻭﯼﻫﺮ ﺷﺎﻧﻪ ﺳﺮﯼ ﻭﻗﺖ ﻭﺩﺍﻉ ﻣﯿﮕﺮﯾﺪ ،ﺳﺮ ﻣﻦﻭﻗﺖ ﻭﺩﺍﻉ ﮔﻮﺷﻪ ﯼ ﺩﯾﻮﺍﺭ ﮔﺮﯾﺴﺖ¤ ﻣﻦﺍﮔﺮ ﺍﺷﮓ ﺑﻪ ﻓﺮﯾﺎﺩﻡ ﻧﺮﺳﺪ ﻣﯿﺸﮑﻨﻢ ،ﺍﮔﺮ ﺍﺯﯾﺎﺩ ﺗﻮ ﯾﺎﺩﯼ ﻧﮑﻨﻢ ﻣﯿﺸﮑﻨﻢ ،ﺑﺮ ﻟﺐ ﺳﺎﺣﻞﻣﺤﺼﻮﺭ ﻭﺟﻮﺩ ،ﻣﻦ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﮐﻠﺒﻪ ﯼ ﺗﺎﺭﯾﮏﻭﺟﻮﺩ ،ﺍﮔﺮ ﺍﺯ ﯾﺎﺩ ﺗﻮ ﯾﺎﺩﯼ ﻧﮑﻨﻢ ﻣﯿﺸﮑﻨﻢ ﺩﺭﺁﻥ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﮐﻪ ﻧﺴﯿﻢ ﺳﺮﺩﯼ ﺯ ﺭﻭﯼﺳﻨﮕﻔﺮﺵ ﻫﺮ ﺧﯿﺎﺑﺎﻥ ﻣﯽ ﺑﺮﺩ ﭘﻮﺳﯿﺪﻩﺑﺮﮒ ﺯﺭﺩ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺍﻧﺪﯾﺸﻪ ﻣﯿﻤﺎﻧﻢ ﺍﮔﺮ ﺭﻭ ﺯ ﯼﺑﯿﻔﺘﻢ ﺍﺯ ﺩﻭ ﭼﺸﻤﺎﻧﺖ ﮐﺪﺍﻣﯿﻦ ﺑﺎﺩ ﻣﺮﺍﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﺮﺩ

: ﺳﯿﺪ ﺿﯿﺎﺀﺍﻟﺪﯾﻦ ﺩﺭِّﯼ ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﻋﻠﻤﺎﺀﺍﻫﻞ ﻣﻨﺒﺮ ﺗﻬﺮﺍﻥ ﺑﻮﺩﻧﺪ. ﺭﻭﺯﯼ ﺷﺨﺼﯽ ﺍﺯﺍﯾﺸﺎﻥ ﺩﺭ ﻣﻌﻨﯽ ﺍﯾﻦ ﺑﯿﺖ ﺣﺎﻓﻆ ﺳﻮﺍﻝﭘﺮﺳﯿﺪ ﻣﺮﯾﺪ ﭘﯿﺮ ﻣﻐﺎﻧﻢ ﺯ ﻣﻦ ﻣﺮﻧﺞ ﺍﯼ ﺷﯿﺦﭼﺮﺍ ﮐﻪ ﻭﻋﺪﻩ ﺗﻮ ﮐﺮﺩﯼ ﻭ ﺍﻭ ﺑﺠﺎ ﺁﻭﺭﺩ!ﺍﯾﺸﺎﻥ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺍﻣﺸﺐ ﺩﺭ ﻣﺠﻠﺲﺭﻭﺿﻪ ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﺑﯿﺖ ﻧﯿﺰ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﺍﯼ ﻣﯿﮑﻨﻢ ﻭﺷﻤﺎ ﺁﻧﺠﺎ ﺟﻮﺍﺏ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﮕﯿﺮ. ﺩﺭ ﻣﺠﻠﺲﺭﻭﺿﻪ ﺍﯾﺸﺎﻥ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﮐﻪ: ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﻧﻬﯽﺷﺪﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺁﺩﻡ ﺍﺯ ﺧﻮﺭﺩﻥ ﻣﯿﻮﮤﺑﻬﺸﺘﯽ (ﮔﻨﺪﻡ) ﻭ ﺗﻤﺮﺩ ﺍﺯ ﻓﺮﻣﺎﻥ ﺍﻟﻬﯽ ﻭﻫﻤﭽﻨﯿﻦ ﻧﺨﻮﺭﺩﻥ ﮔﻨﺪﻡ ﺗﻮﺳﻂ ﺣﻀﺮﺕﻋﻠﯽ ﺍﺑﻦ ﺍﺑﯿﻄﺎﻟﺐ (ﻉ) ﻣﺮﺍﺩ ﺍﺯ ﭘﯿﺮ ﻣﻐﺎﻥﺣﻀﺮﺕ ﻋﻠﯽ (ﻉ) ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ. ﺳﯿﺪ ﺩﺭ ﻫﻤﺎﻥﺳﺎﻝ ﻓﻮﺕ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺷﺒﯽ ﺑﻪ ﺧﻮﺍﺏ ﺁﻥﺟﻮﺍﻥ ﺁﻣﺪﻧﺪ ﻭ ﮔﻔﺘﻨﺪ: ﻣﻦ ﺩﺭ ﺍﯾﻨﺠﺎ ﺍﺳﺮﺍﺭ ﺭﺍﻫﻮﯾﺪﺍ ﺩﯾﺪﻡ ﻭ ﺍﯾﻨﭽﻨﯿﻦ ﻧﺒﻮﺩ ﮐﻪ ﮔﻔﺘﻢ ﻭﺷﻨﯿﺪﯼ، ﺑﻠﮑﻪ ﻣﺮﺍﺩ ﺍﺯ ﺷﯿﺦ ((ﺷﯿﺦ ﺍﻻﻧﺒﯿﺎﺀ) ﺣﻀﺮﺕ ﺍﺑﺮﺍﻫﯿﻢ ﺧﻠﯿﻞ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻣﺮﺍﺩ ﺍﺯ ﭘﯿﺮﻣﻐﺎﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺳﯿﺪ ﺍﻟﺸﻬﺪﺍﺀ ﺍﻣﺎﻡﺣﺴﯿﻦ (ﻉ) ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﻣﺮﺍﺩ ﺍﺯ ﻭﻋﺪﻩ ، ﺫﺑﺢﻗﺮﺑﺎﻧﯽ ﻓﺮﺯﻧﺪ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺍﺑﺮﺍﻫﯿﻢ(ﻉ) ﺑﺪﺍﻥ ﺍﻣﺮ ﺍﺯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻭﻋﺪﮤ ﻭﻓﺎ ﺩﺍﺩ ﺍﻣﺎﺣﻘﯿﻘﺖ ﻭﻓﺎ ﺭﺍ ﺣﻀﺮﺕ ﺍﻣﺎﻡ ﺣﺴﯿﻦ (ﻉ) ﺑﺎﻗﺮﺑﺎﻧﯽ ﮐﺮﺩﻥ ﻓﺮﺯﻧﺪ (ﻋﻠﯽ ﺍﮐﺒﺮ)ﺩﺭ ﺭﻭﺯﻋﺎﺷﻮﺭﺍ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﺍﺩ. ﻭ ﺟﻮﺍﻥ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ﺑﻌﺪ ﺩﺭﻫﻤﺎﻥ ﻣﺠﻠﺲ ﺭﻭﺿﻪ ﺍﯾﻦ ﺧﻮﺍﺏ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﯼﻣﺮﺩﻡ ﺗﺸﺮﯾﺢ ﮐﺮﺩ» « . ﺑﺴﻢ ﺭﺏ ﺍﻟﻨﻮﺭﺣﺎﺟﺐ ﺑﺮﻭﺟﺮﺩﯼ ﻗﺼﯿﺪﻩ ﺍﯼ ﺯﯾﺒﺎ ﺩﺭ ﻣﺪﺡﺍﻣﯿﺮ ﺍﻟﻤﻮﻣﻨﯿﻦ، ﻋﻠﯽ (ﻉ) ﺳﺮﻭﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺷﺎﻩﺑﯿﺖ ﺁﻥ ﺍﯾﻦ ﺑﻮﺩ : ﺣﺎﺟﺐ ﺍﮔﺮ ﻣﺤﺎﺳﺒﻪ ﺣﺸﺮﺑﺎ ﻋﻠﯿﺴﺖ ﻣﻦ ﺿﺎﻣﻨﻢ ﮐﻪ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺑﺨﻮﺍﻫﯽﮔﻨﺎﻩ ﮐﻦ! ﻫﻤﺎﻥ ﺷﺐ ﺩﺭ ﻋﺎﻟﻢ ﺭﻭﯾﺎ ﻣﻮﻻﻋﻠﯽ ﺑﻦ ﺍﺑﯿﻄﺎﻟﺐ (ﻉ) ﺑﻪ ﺧﻮﺍﺏ ﺍﯾﺸﺎﻥ ﺁﻣﺪﻩﻭ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ : ﺍﮔﺮ ﭼﻪ ﻣﺤﺎﺳﺒﻪ ﺩﺭ ﺩﺳﺖﻣﺎﺳﺖ ﺍﻣﺎ ﺍﮔﺮ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﺑﺪﻫﯽ ﻣﻦ ﺑﯿﺖ ﺁﺧﺮﺷﻌﺮﺕ ﺭﺍ ﺍﺻﻼﺡ ﮐﻨﻢ! ﺣﺎﺟﺐ ﻋﺮﺽ ﻣﯽﮐﻨﺪ: ﯾﺎ ﻣﻮﻻ ﺷﻌﺮ ﺑﺮﺍﯼ ﺷﻤﺎ ﻭ ﺩﺭ ﻣﺪﺡﺷﻤﺎﺳﺖ! ﺣﻀﺮﺕ ﻋﻠﯽ(ﻉ) ﻣﯽ ﻓﺮﻣﺎﯾﺪ ﭘﺲﺑﯿﺖ ﺁﺧﺮﺕ ﺭﺍ ﺍﯾﻦ ﮔﻮﻧﻪ ﺑﻨﻮﯾﺲ: ﺣﺎﺟﺐﯾﻘﯿﻦ ﻣﺤﺎﺳﺒﻪ ﺣﺸﺮ ﺑﺎ ﻋﻠﯿﺴﺖ ﺷﺮﻡ ﺍﺯ ﺭﺥﻋﻠﯽ ﮐﻦ ﻭ ﮐﻤﺘﺮ ﮔﻨﺎﻩ ﮐﻦ ...

ﺍﯾﻦ ﺷﻌﺮ ﻭ ﺗﺼﻨﯿﻒ ﺯﯾﺒﺎﯼ ﺍﻭﻥ ﺭﻭ ﻫﻤﻪ ﯼ ﻣﺎﺣﺪﺍﻗﻞ ﯾﮏ ﺑﺎﺭ ﺧﻮﻧﺪﯾﻢ ﻭ ﺷﻨﯿﺪﯾﻢ.ﺷﻌﺮﯼ ﺯﯾﺒﺎ ﺍﺯ ﻣﻬﺮﺩﺍﺩ ﺍﻭﺳﺘﺎ :ﻭﻓﺎ ﻧﻜﺮﺩﻱ ﻭ ﻛﺮﺩﻡ، ﺧﻄﺎ ﻧﺪﻳﺪﻱ ﻭ ﺩﻳﺪﻡﺷﻜﺴﺘﻲ ﻭ ﻧﺸﻜﺴﺘﻢ، ﺑُﺮﻳﺪﻱ ﻭ ﻧﺒﺮﻳﺪﻡﺍﮔﺮ ﺯ ﺧﻠﻖ ﻣﻼﻣﺖ، ﻭ ﮔﺮ ﺯ ﻛﺮﺩﻩ ﻧﺪﺍﻣﺖﻛﺸﻴﺪﻡ ﺍﺯ ﺗﻮ ﻛﺸﻴﺪﻡ، ﺷﻨﻴﺪﻡ ﺍﺯ ﺗﻮ ﺷﻨﻴﺪﻡﻛﻲ ﺍﻡ، ﺷﻜﻮﻓﻪ ﺍﺷﻜﻲ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻫﻮﺍﻱ ﺗﻮ ﻫﺮﺷﺐﺯ ﭼﺸﻢ ﻧﺎﻟﻪ ﺷﻜﻔﺘﻢ، ﺑﻪ ﺭﻭﻱ ﺷﻜﻮﻩ ﺩﻭﻳﺪﻡﻣﺮﺍ ﻧﺼﻴﺐ ﻏﻢ ﺁﻣﺪ، ﺑﻪ ﺷﺎﺩﻱ ﻫﻤﻪ ﻋﺎﻟﻢﭼﺮﺍ ﻛﻪ ﺍﺯ ﻫﻤﻪ ﻋﺎﻟﻢ، ﻣﺤﺒﺖ ﺗﻮ ﮔﺰﻳﺪﻡﭼﻮ ﺷﻤﻊ ﺧﻨﺪﻩ ﻧﻜﺮﺩﻱ، ﻣﮕﺮ ﺑﻪ ﺭﻭﺯ ﺳﻴﺎﻫﻢﭼﻮ ﺑﺨﺖ ﺟﻠﻮﻩ ﻧﻜﺮﺩﻱ، ﻣﮕﺮ ﺯ ﻣﻮﻱ ﺳﭙﻴﺪﻡﺑﺠﺰ ﻭﻓﺎ ﻭ ﻋﻨﺎﻳﺖ، ﻧﻤﺎﻧﺪ ﺩﺭ ﻫﻤﻪ ﻋﺎﻟﻢﻧﺪﺍﻣﺘﻲ ﻛﻪ ﻧﺒﺮﺩﻡ، ﻣﻼﻣﺘﻲ ﻛﻪ ﻧﺪﻳﺪﻡﻧﺒﻮﺩ ﺍﺯ ﺗﻮ ﮔﺮﻳﺰﻱ ﭼﻨﻴﻦ ﻛﻪ ﺑﺎﺭ ﻏﻢ ﺩﻝﺯ ﺩﺳﺖ ﺷﻜﻮﻩ ﮔﺮﻓﺘﻢ، ﺑﺪﻭﺵ ﻧﺎﻟﻪ ﻛﺸﻴﺪﻡﺟﻮﺍﻧﻲ ﺍﻡ ﺑﻪ ﺳﻤﻨﺪ ﺷﺘﺎﺏ ﻣﻲ ﺷﺪ ﻭ ﺍﺯ ﭘﻲﭼﻮ ﮔﺮﺩ ﺩﺭ ﻗﺪﻡ ﺍﻭ، ﺩﻭﻳﺪﻡ ﻭ ﻧﺮﺳﻴﺪﻡﺑﻪ ﺭﻭﻱ ﺑﺨﺖ ﺯ ﺩﻳﺪﻩ، ﺯ ﭼﻬﺮ ﻋﻤﺮ ﺑﻪ ﮔﺮﺩﻭﻥﮔﻬﻲ ﭼﻮ ﺍﺷﻚ ﻧﺸﺴﺘﻢ، ﮔﻬﻲ ﭼﻮ ﺭﻧﮓ ﭘﺮﻳﺪﻡﻭﻓﺎ ﻧﻜﺮﺩﻱ ﻭ ﻛﺮﺩﻡ، ﺑﺴﺮ ﻧﺒﺮﺩﻱ ﻭ ﺑﺮﺩﻡﺛﺒﺎﺕ ﻋﻬﺪ ﻣﺮﺍ ﺩﻳﺪﻱ ﺍﻱ ﻓﺮﻭﻍ ﺍﻣﻴﺪﻡ؟ﻣﻦ ﺍﯾﻦ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﺭﻭ ﺍﺯ ﺯﺑﺎﻥ ﺍﺳﺘﺎﺩ ﺍﺩﺑﯿﺎﺕ ﺩﻭﺭﻩﯼ ﭘﯿﺶ ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻫﯿﻢ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺍﺳﺎﺗﯿﺪ ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻩﻫﺴﺘﻨﺪ ﺷﻨﯿﺪﻡﻣﻬﺮﺩﺍﺩ ﺍﻭﺳﺘﺎ ﺩﺭ ﺟﻮﺍﻧﯽ ﻋﺎﺷﻖ ﺩﺧﺘﺮﯼ ﺷﺪﻩﻭ ﻗﺮﺍﺭ ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ ﻣﯽ ﮔﺬﺍﺭﻧﺪ.ﺩﺧﺘﺮ ﺟﻮﺍﻥ ﺑﻪ ﺩﻟﯿﻞ ﺭﻓﺖ ﻭ ﺁﻣﺪ ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺑﻪﺩﺭﺑﺎﺭ ﺷﺎﻩ ﺩﺍﺷﺘﻪ ، ﭘﺲ ﺍﺯ ﻣﺪﺗﯽ ﻣﻮﺭﺩ ﺗﻮﺟﻪﺷﺎﻩ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻭ ﺷﺎﻩ ﺑﻪ ﺍﻭ ﭘﯿﺸﻨﻬﺎﺩ ﺍﺯﺩﻭﺍﺝﻣﯽ ﺩﻫﺪ.ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﻧﺰﺩﯾﮏ ﺍﻭﺳﺘﺎ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﺟﺮﯾﺎﻥ ﺑﺎﺧﺒﺮﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ، ﺑﻪ ﻫﺮ ﻧﺤﻮﯼ ﮐﻪ ﺍﻭﺳﺘﺎ ﻣﺘﻮﺟﻪﺧﯿﺎﻧﺖ ﻧﺎﻣﺰﺩﺵ ﻧﺸﻮﺩ ﺳﻌﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ ﻋﻘﯿﺪﻩﯼ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﯼ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﺑﺎ ﻧﺎﻣﺰﺩﺵ ﺗﻐﯿﯿﺮﺩﻫﻨﺪ .ﻭﻟﯽ ﺍﻭﺳﺘﺎ ﺑﻪ ﻫﯿﭻ ﻭﺟﻪ ﺣﺎﺿﺮ ﺑﻪ ﺑﺮ ﻫﻢ ﺯﺩﻥﻧﺎﻣﺰﺩﯼ ﻭ ﻗﻮﻝ ﺧﻮﺩ ﻧﻤﯽ ﺷﻮﺩ .ﺗﺎ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﯾﮏ ﺭﻭﺯ ﻣﻬﺮﺩﺍﺩ ﺍﻭﺳﺘﺎ ﺑﻪ ﻫﻤﺮﺍﻩﺩﻭﺳﺘﺎﻧﺶ ، ﻧﺎﻣﺰﺩ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻟﺒﺎﺳﯽ ﮐﻪ ﻫﺪﯾﻪﺍﯼ ﺍﺯ ﺍﻭﺳﺘﺎ ﺑﻮﺩﻩ ، ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﺳﻮﺍﺭ ﺷﺪﻥ ﺑﺮﺧﻮﺩﺭﻭﯼ ﻣﺨﺼﻮﺹ ﺩﺭﺑﺎﺭ ﻣﯽ ﺑﯿﻨﺪ...ﻣﻬﺮﺩﺍﺩ ﺍﻭﺳﺘﺎ ﻣﺎﻩ ﻫﺎ ﺩﭼﺎﺭ ﺍﻓﺴﺮﺩﮔﯽ ﺷﺪﻩ ﻭﺗﺒﺪﯾﻞ ﺑﻪ ﺍﻧﺴﺎﻧﯽ ﺳﺎﮐﺖ ﻭ ﮐﻢ ﺣﺮﻑ ﻣﯽﺷﻮﺩ.ﺳﺎﻟﻬﺎ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﭘﯿﺮﻭﺯﯼ ﺍﻧﻘﻼﺏ ، ﻭﻗﺘﯽ ﺷﺎﻩ ﺍﺯﺩﻧﯿﺎ ﻣﯽ ﺭﻭﺩ ، ﺯﻥ ﻫﺎﯼ ﺷﺎﻩ ﺍﺯ ﺗﺮﺱ ﻓﺮﺡ ،ﻫﺮ ﮐﺪﺍﻡ ﺑﻪ ﮐﺸﻮﺭﯼ ﻣﯽ ﺭﻭﻧﺪ ﻭ ﻧﺎﻣﺰﺩ ﺍﻭﺳﺘﺎﺑﻪ ﻓﺮﺍﻧﺴﻪ .ﺩﺭ ﻫﻤﺎﻥ ﺭﻭﺯﻫﺎ ، ﻧﺎﻣﺰﺩ ﺍﻭﺳﺘﺎ ﺑﻪ ﯾﺎﺩ ﻋﺸﻖﺩﯾﺮﯾﻦ ﺧﻮﺩ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ﻭ ﺩﭼﺎﺭ ﻋﺬﺍﺏ ﻭﺟﺪﺍﻥ ﻣﯽﺷﻮﺩ .ﻭ ﺩﺭ ﻧﺎﻣﻪ ﺍﯼ ﺍﺯ ﻣﻬﺮﺩﺍﺩ ﺍﻭﺳﺘﺎ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﮐﻪﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﺒﺨﺸﺪ.ﺍﻭﺳﺘﺎ ﻧﯿﺰ ﺩﺭ ﭘﺎﺳﺦ ﻧﺎﻣﻪ ﯼ ﺍﻭ ﺗﻨﻬﺎ ﺍﯾﻦ ﺷﻌﺮ ﺭﺍﻣﯽ ﺳﺮﺍﯾﺪ

ﯾﮑﯽ ﺭﺍ ﺩﻭﺳﺖ ﻣﯽ ﺩﺍﺭﻡ ﻭﻟﯽ ﺍﻓﺴﻮﺱ ﺍﻭ ﻫـــﺮﮔﺰ ﻧﻤﯽ ﺩﺍﻧﺪ ﯾﮑﯽ ﺭﺍ ﺩﻭﺳﺖ ﻣﯽ ﺩﺍﺭﻡ،ﻭﻟﯽ ﺍﻓﺴﻮﺱ ﺍﻭ ﻫـــــــﺮﮔﺰ ﻧﻤﯽ ﺩﺍﻧﺪ ﻧﮕﺎﻫــــﺶ ﻣﯽ ﮐﻨــــــﻢ،ﺷﺎﯾﺪ ﺑﺨـــﻮﺍﻧﺪ ﺭﺍﺯ ﭘﻨﻬـــــــﺎﻧﻢ ﮐﻪ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺩﻭﺳــــــــﺖ ﻣﯽ ﺩﺍﺭﻡ ﻭﻟﯽ ﺍﻓﺴﻮﺱ ﻭ ﺻﺪ ﺍﻓﺴﻮﺱ ﻭ ﺻﺪ ﺍﻓﺴﻮﺱ ﮐﻪ ﺍﻭ ﻫـــــــﺮﮔﺰ ﻧﮕﺎﻫـــــــﻢ ﺭﺍ ﻧﻤﯽ ﺧﻮﺍﻧﺪ ﺑﻪ ﺑﺮﮒ ﮔﻞ ﻧﻮﺷﺘﻢ ﻣﻦ،ﺗﻮ ﺭﺍ ﻣﻦ ﺩﻭﺳﺖ ﻣﯽ ﺩﺍﺭﻡ ﻭﻟﯽ ﺍﻓﺴﻮﺱ ﺍﻭ ﮔﻞ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺯﻟﻒ ﮐﻮﺩﮐﯽ ﺁﻭﯾﺨﺖ ﺗﺎ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﺨﻨﺪﺍﻧﺪ ﺷﺒﺎﻧﮕﻪ ﮔﻔﺘﻢ ﺍﯼ ﻣﻬﺘﺎﺏ:ﺳﺮ ﺭﺍﻫــــــﺖ ﺑﻪ ﮔﻮﺵ ﺍﻭ ﺳﻼﻡ ﻣﻦ ﺭﺳﺎﻥ ﻭ ﮔﻮ ﺗﻮ ﺭﺍ ﻣﻦ ﺩﻭﺳﺖ ﻣﯽ ﺩﺍﺭﻡ ﻭﻟﯽ ﺍﻓﺴﻮﺱ ﭼﻮﻥ ﻣﻬﺘﺎﺏ ﺑﻪ ﺭﻭﯼ ﺑﺴـــــــــﺘﺮﺵ ﻟﻐﺰﯾﺪ ﯾﮑﯽ ﺍﺑﺮﻩ ﺳﯿﺎﻩ ﺁﻣﺪ ﮐﻪ ﺭﻭﯼ ﻣﻪ ﺑﭙﻮﺷﺎﻧﺪ ﺻﺒﺎ ﺭﺍ ﺩﯾﺪﻡ ﻭ ﮔﻔﺘﻢ:ﺻﺒﺎ ﺩﺳﺘﻢ ﺑﻪ ﺩﺍﻣﺎﻧﺖ ﺑﮕﻮ ﺍﺯ ﻣﻦ ﺑﻪ ﺩﻟﺪﺍﺭﻡ،ﺗﻮ ﺭﺍ ﻣﻦ ﺩﻭﺳﺖ ﻣﯽ ﺩﺍﺭﻡ ﻭﻟﯽ ﺍﻓﺴﻮﺱ ﻭ ﺻﺪ ﺍﻓﺴﻮﺱ ﺯ ﺍﺑﺮﻩ ﺗﯿﺮﻩ ﺟﺮﻗﯽ ﺟﺴﺖ ﮐﻪ ﻗﺎﺻﺪ ﺭﺍ ﻣﯿﺎﻥ ﺭﻩ ﺑﺴﻮﺯﺍﻧﺪ ﮐﻨﻮﻥ ﻭﺍﻣﺎﻧﺪﻩ ﺍﺯ ﻫــــــﺮ ﺟﺎ ﺩﮔﺮ ﺑﺎ ﺧﻮﺩ ﮐﻨـــــــﻢ ﻧﺠﻮﺍ ﯾﮑﯽ ﺭﺍ ﺩﻭﺳﺖ ﻣﯽ ﺩﺍﺭﻡ ﻭﻟﯽ ﺍﻓﺴﻮﺱ ﺍﻭ ﻫــــــﺮﮔﺰ ﻧﻤﯽ ﺩﺍﻧد

¤ ﺍﻧﺎ ﻟﻠﻪ ﻭ ﺍﻧﺎ ﺍﻟﯿﻪ ﺭﺍﺟﻌﻮﻥ¤ﺍﻣﺮﻭﺯﺧﺒﺮ ﺩﺍﺭ ﺷﺪﻡ ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﻭﺍﺳﻢﺧﯿﻠﯽ ﻋﺰﯾﺰ ﺑﻮﺩ ﺍﺯ ﭘﯿﺸﻤﻮﻥ ﺭﻓﺖ0ﺍﻭﻥ ﺭﻭﻣﺜﻞ ﺁﺑﺠﯿﻢ ﺧﯿﻠﯽ ﺩﻭﺳﺘﺶ ﺩﺍﺷﺘﻢ ﺍﺯﺩﻭﺳﺘﺎﯼ ﻧﯿﻤﺒﺎﺯﻡ ﺑﻮﺩ ﺍﺳﻤﺶ ﺳﺎﺣﻞ ﻭ ﺍﻫﻞﺷﯿﺮﺍﺯ ﺑﻮﺩ ﻭﻗﺘﯽ ﺧﺒﺮ ﺭﻭ ﺍﺯ ﺩﻭﺳﺘﺶ ﮐﻪ ﺑﻪﺟﺎﺵ ﺍﻭﻣﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﺷﻨﯿﺪﻡ ﺷﻮﮐﻪ ﺷﺪﻡ ﮐﻪﺩﯾﮕﻪ ﺳﺎﺣﻞ ﺁﺑﺠﯽ ﺧﻮﺑﻢ ﭘﯿﺸﻢ ﻧﯿﺴﺖﻃﻮﺭﯼ ﻧﺎﺭﺍﺣﺖ ﻭ ﺩﺍﻏﻮﻥ ﺷﺪﻡ ﮐﻪ ﺗﺎ ﺑﻪﺣﺎﻝﺳﺎﺒﻘﻪ ﻧﺪﺍﺷﺖ ﺑﯽ ﺍﺧﺘﯿﺎﺭ ﮔﺮﯾﻢ ﻣﯽﮔﯿﺮﻩ ﺧﺪﺍ ﺭﻭﺣﺶ ﺭﺍ ﺷﺎﺩ ﮔﺮﺩﺍﻧﺪ ﻭ ﺭﺣﻤﺘﺶﮐﻨﺪ ﺩﺧﺘﺮ ﭘﺎﮎ ﻭ ﻣﻌﺼﻮﻣﯽ ﺑﻮﺩ ﻫﻤﯿﻦﻣﻌﺼﻮ ﻣﯿﺘﺶ ﻣﻨﻮ ﺁﺗﯿﺶ ﻣﯽ ﺯﻧﻪ ﺧﯿﻠﯽﺑﺮﺍﺵ ﺯﻭﺩ ﺑﻮﺩ ﺍﻭﻥ ﻧﻮ ﺯﺩﻩ ﺳﺎﻟﺶ ﺑﻮﺩﻭﺍﺳﻪ ﮐﻨﮑﻮﺭ ﻣﯽ ﺧﻮﻧﺪ .ﻭﻗﺘﯽ ﺑﻮﺩ ﺑﻮﺩﻧﺶﺭﻭ ﺯﯾﺎﺩ ﺣﺲ ﻧﻤﯽ ﮐﺮﺩﻡ ﻭﻟﯽ ﺍﻻﻥ ﮐﻪ ﻧﯿﺲﺧﯿﻠﯽ ﻧﺎﺭﺍﺣﺘﻢ ﺩﻧﯿﺎ ﻫﻤﯿﻨﻪ ﻗﺪﺭ ﻓﺮﺻﺖﻫﺎﯾﯽ ﺭﻭ ﮐﻪ ﺩﺍﺭﯾﻢ ﻧﻤﯿﺪﻭﻧﯿﻢ ﻓﺮﯾﺐ ﻇﺎﻫﺮﺩﻧﯿﺎﯼ ﻫﺰﺍﺭ ﺩﺍﻣﺎﺩ ﺭﻭ ﻣﯽ ﺧﻮﺭﯾﻢ ﺩﻧﯿﺎ ﺑﻪﻫﯿﺸﮑﯽ ﻭﻓﺎ ﻧﮑﺮﺩﻩ ﻭ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﮐﺮﺩ¤ﺷﻨﯿﺪﻡﭼﻮﻥ ﻗﻮﯼ ﺯﯾﺒﺎ ﺑﻤﯿﺮﺩ ﻓﺮﯾﺒﻨﺪﻩ ﺯﺍﺩ ﻭﻓﺮﯾﺒﺎ ﺑﻤﯿﺮﺩ ﺷﺐ ﻣﺮﮒ ، ﺗﻨﻬﺎ ﻧﺸﯿﻨﺪ ﺑﻪﻣﻮﺟﯽ ﺭَﻭﺩ ﮔﻮﺷﻪ ﺍﯼ ﺩﻭﺭ ﻭ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻤﯿﺮﺩ ﺩﺭﺁﻥ ﮔﻮﺷﻪ ﭼﻨﺪﺍﻥ ﻏﺰﻝ ﺧﻮﺍﻧﺪ ﺁﻥ ﺷﺐ ﮐﻪﺧﻮﺩ ﺩﺭ ﻣﯿﺎﻥ ﻏﺰﻟﻬﺎ ﺑﻤﯿﺮﺩ ﮔﺮﻭﻫﯽ ﺑﺮﺁﻧﻨﺪﮐﺎﯾﻦ ﻣﺮﻍ ﺷﯿﺪﺍ ﮐﺠﺎ ﻋﺎﺷﻘﯽ ﮐﺮﺩ ﺁﻧﺠﺎﺑﻤﯿﺮﺩ ﺷﺐ ﻣﺮﮒ ﺍﺯ ﺑﯿﻢ ، ﺁﻧﺠﺎ ﺷﺘﺎﺑﺪ ﮐﻪ ﺍﺯﻣﺮﮒ ، ﻏﺎﻓﻞ ﺷﻮﺩ ﺗﺎ ﺑﻤﯿﺮﺩ ﻣﻦ ﺍﯾﻦ ﻧﮑﺘﻪﮔﯿﺮﻡ ﮐﻪ ﺑﺎﻭﺭ ﻧﮑﺮﺩﻡ ﻧﺪﯾﺪﻡ ﮐﻪ ﻗﻮﯾﯽ ﺑﻪﺻﺤﺮﺍ ﺑﻤﯿﺮﺩ ﭼﻮ ﺭﻭﺯﯼ ﺯﺁﻏﻮﺵ ﺩﺭﯾﺎ ﺑﺮﺁﻣﺪﺷﺒﯽ ﻫﻢ ﺩﺭ ﺁﻏﻮﺵ ﺩﺭﯾﺎ ﺑﻤﯿﺮﺩ ﺗﻮ ﺩﺭﯾﺎﯼﻣﻦ ﺑﻮﺩﯼ ﺁﻏﻮﺵ ﻭﺍ ﮐﻦ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺍﯾﻦﻗﻮﯼ ﺯﯾﺒﺎ ﺑﻤﯿﺮﺩ... _________________

ﺟﻤﻼﺗﯽ ﺍﺯ ﺑﺰﺭﮔﺎﻥ ﺟﻬﺎﻥ ﻫﻤﭽﻮﻥ:ﺑﺮﻧﺎﺭﺩﺷﺎﻭ-ﺗﻮﻟﻮﺳﺘﻮﯼ-ﺍﻧﯿﺸﺘﯿﻦ-ﮔﻮﺗﻪ-ﺩﻭﻣﺎﻭ...ﻣﺮﺍﻗﺐﺑﺎﺷﯿﺪﭼﯿﺰﻫﺎﯾﯽﺭﺍﮐﻪﺩﻭﺳﺖﺩﺍﺭﯾﺪﺑﺪﺳﺖﺁﻭﺭﯾﺪﻭﮔﺮﻧﻪﻧﺎﭼﺎﺭﺧﻮﺍﻫﯿﺪﺑﻮﺩﭼﯿﺰﻫﺎﯾﯽﺭﺍﮐﻪﺑﺪﺳﺖﺁﻭﺭﺩﻩﺍﯾﺪﺩﻭﺳﺖﺩﺍﺷﺘﻪﺑﺎﺷﯿﺪ(ﺟﺮﺝ ﺑﺮﻧﺎﺭﺩ ﺷﺎﻭ)ﻓﺮﻕﺍﻧﺴﺎﻥﻭﺳﮓﺩﺭﺁﻧﺴﺖﮐﻪﺍﮔﺮﺑﻪﺳﮕﯽﻏﺬﺍﺑﺪﻫﯽﻫﺮﮔﺰﺗﻮﺭﺍﮔﺎﺯﻧﺨﻮﺍﻫﺪﮔﺮﻓﺖ.(ﺗﻮﻟﺴﺘﻮﯼ)ﺍﮔﺮﻣﯽﺧﻮﺍﻫﯿﺪﺩﺭﺯﻧﺪﮔﯽﺩﻭﺳﺘﺎﻥﻭﻓﺎﺩﺍﺭﻭﯾﺎﺭﺍﻥﻏﻤﺨﻮﺍﺭﺩﺍﺷﺘﻪﺑﺎﺷﯿﺪ،ﮐﻢﻭﺧﯿﻠﯽﺩﯾﺮﺑﺎ ﻣﺮﺩﻡ ﺩﻭﺳﺖ ﺷﻮﯾﺪ.(ﻫﺮﺷﻞ)ﺩﻭﺳﺖﺩﺍﺷﺘﻦﮐﺴﺎﻧﯽﮐﻪﺩﻭﺳﺘﻤﺎﻥﻣﯽﺩﺍﺭﻧﺪﮐﺎﺭﺑﺰﺭﮔﯽﻧﯿﺴﺖ،ﻣﻬﻢﺁﻥﺍﺳﺖﺁﻧﻬﺎﯾﯽﺭﺍﮐﻪﻣﺎﺭﺍﺩﻭﺳﺖﻧﺪﺍﺭﻧﺪ،ﺩﻭﺳﺖﺑﺪﺍﺭﯾﻢ...(ﺣﻀﺮﺕ ﻋﯿﺴﯽ ﻣﺴﯿﺢ)ﻫﯿﭻﭼﯿﺰﺩﺭﺯﻧﺪﮔﯽﺷﯿﺮﯾﻦﺗﺮﺍﺯﺍﯾﻦﻧﯿﺴﺖﮐﻪﮐﺴﯽﺍﻧﺴﺎﻥﺭﺍﺩﻭﺳﺖﺑﺪﺍﺭﺩ.ﻣﻦﺩﺭﺯﻧﺪﮔﺎﻧﯽﺧﻮﺩﻫﺮﻭﻗﺖﻓﻬﻤﯿﺪﻩﺍﻡﮐﻪﻣﻮﺭﺩﻣﺤﺒﺖﮐﺴﯽﻫﺴﺘﻢ,ﻣﺜﻞﺍﯾﻦﺑﻮﺩﻩﺍﺳﺖﮐﻪﺩﺳﺖﺧﺪﺍﻭﻧﺪﺍﻋﻼﻡﺭﺍﺑﺮﺷﺎﻧﻪﺧﻮﯾﺶﺍﺣﺴﺎﺱ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻡ...(ﭼﺎﺭﻟﺰ ﻣﻮﺭﮔﺎﻥ)ﺍﺯﻣﯿﺎﻥﮐﺴﺎﻧﯽﮐﻪﺑﺮﺍﯼﺩﻋﺎﯼﺑﺎﺭﺍﻥﺑﻪﺗﭙﻪﻫﺎﻣﯽﺭﻭﻧﺪﺗﻨﻬﺎﺁﻧﻬﺎﯾﯽﮐﻪﺑﺎﺧﻮﺩﭼﺘﺮﺑﻪﻫﻤﺮﺍﻩﻣﯽﺑﺮﻧﺪﺑﻪﮐﺎﺭﺧﻮﺩﺍﯾﻤﺎﻥﺩﺍﺭﻧﺪ(ﺁﻧﺘﻮﺍﻥ ﭼﺨﻒ)ﻫﯿﭻﮐﺲﻧﻤﯽﺗﻮﺍﻧﺪﻣﺎﺭﺍﺑﻬﺘﺮﺍﺯﺧﻮﺩﻣﺎﻥﻓﺮﯾﺐ ﺩﻫﺪ. (ﮔﻮﺗﻪ)ﺍﻧﺴﺎﻥﻫﺎﺷﮑﺴﺖﻧﻤﯿﺨﻮﺭﻧﺪﺑﻠﮑﻪﺗﻨﻬﺎﺗﻼﺵﮐﺮﺩﻥﺷﺎﻥﺭﺍﻣﺘﻮﻗﻒﻣﯽﺳﺎﺯﻧﺪ(ﺍﺭﻧﺴﺖ ﻫﻤﯿﻨﮕﻮﯼ)ﮐﺴﯽﮐﻪﺗﺎﺑﻪﺣﺎﻝﻋﻤﻞﺍﺷﺘﺒﺎﻫﯽﺍﻧﺠﺎﻡﻧﺪﺍﺩﻩ،ﻫﯿﭻﮐﺎﺭﺗﺎﺯﻩﺍﯼﺍﻧﺠﺎﻡﻧﺪﺍﺩﻩﺍﺳﺖ(.ﺁﻟﺒﺮﺕ ﺍﻧﯿﺸﺘﻦ)ﺩﺭﮐﻨﺠﮑﺎﻭﯼﻫﻤﺎﻧﻘﺪﺭﻟﺬﺕﻧﻬﻔﺘﻪﺍﺳﺖﮐﻪﺩﺭ ﺗﻤﺎﻡ ﺧﻮﺍﺳﺘﻦﻫﺎﯼ ﺷﺪﯾﺪﻟﺬﺕﺩﺍﻧﺴﺘﻦﻭﮐﻨﺠﮑﺎﻭﯼﺍﻧﻘﺪﺭﺍﺳﺖﮐﻪﺯﻧﺪﮔﯽﺧﯿﻠﯽﺍﺯﮐﻨﺠﮑﺎﻭﺍﻥﺭﺍﺑﻪﺑﺎﺩﺩﺍﺩﻩﺍﺳﺖ.(ﺍﻟﮑﺴﺎﻧﺪﺭ ﺩﻭﻣﺎ)ﺩﺭ ﺳﻘﻮﻁ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺩﺭ ﭼﺎﻩ ﻋﺸﻖ،ﻗﺎﻧﻮﻥﺟﺎﺫﺑﻪﺗﻘﺼﯿﺮﯼ ﻧﺪﺍﺭﺩ. (ﺁﻟﺒﺮﺕ ﺍﻧﯿﺸﺘﯿﻦ)ﻭﺩﺭﺍﺑﺒﺎﺯﺗﺎﺧﻮﺩﺭﺍﺑﯿﺎﺑﯽ(...ﻓﯿﻠﺴﻮﻑﻣﻌﺎﺻﺮ ﻫﻨﺪﯼ)ﺩﺭﺯﻧﺪﮔﯽﺍﻧﺴﺎﻥﭼﯿﺰﯼﺑﻪﺯﯾﺒﺎﯾﯽﺩﻭﺳﺖﺩﺍﺷﺘﻦ ﻧﻤﯽﺭﺳﺪ. (ﮊﺭﮊﺳﺎﻧﺪ)ﺩﻭﺳﺖﺩﺍﺷﺘﻦﮐﺴﺎﻧﯽﮐﻪﺩﻭﺳﺘﻤﺎﻥﻣﯽﺩﺍﺭﻧﺪﮐﺎﺭﺑﺰﺭﮔﯽﻧﯿﺴﺖ،ﻣﻬﻢﺁﻥﺍﺳﺖﺁﻧﻬﺎﯾﯽﺭﺍﮐﻪﻣﺎﺭﺍﺩﻭﺳﺖﻧﺪﺍﺭﻧﺪ،ﺩﻭﺳﺖﺑﺪﺍﺭﯾﻢ...(ﺣﻀﺮﺕ ﻋﯿﺴﯽﻣﺴﯿﺢ)ﻫﯿﭻﭼﯿﺰﺩﺭﺯﻧﺪﮔﯽﺷﯿﺮﯾﻦﺗﺮﺍﺯﺍﯾﻦﻧﯿﺴﺖﮐﻪﮐﺴﯽﺍﻧﺴﺎﻥﺭﺍﺩﻭﺳﺖﺑﺪﺍﺭﺩ.ﻣﻦﺩﺭﺯﻧﺪﮔﺎﻧﯽﺧﻮﺩﻫﺮﻭﻗﺖﻓﻬﻤﯿﺪﻩﺍﻡﮐﻪﻣﻮﺭﺩﻣﺤﺒﺖﮐﺴﯽﻫﺴﺘﻢ,ﻣﺜﻞﺍﯾﻦﺑﻮﺩﻩﺍﺳﺖﮐﻪﺩﺳﺖﺧﺪﺍﻭﻧﺪﺍﻋﻼﻡﺭﺍﺑﺮﺷﺎﻧﻪﺧﻮﯾﺶﺍﺣﺴﺎﺱ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻡ...(ﭼﺎﺭﻟﺰ ﻣﻮﺭﮔﺎﻥ)ﺍﺯﻣﯿﺎﻥﮐﺴﺎﻧﯽﮐﻪﺑﺮﺍﯼﺩﻋﺎﯼﺑﺎﺭﺍﻥﺑﻪﺗﭙﻪﻫﺎﻣﯽﺭﻭﻧﺪﺗﻨﻬﺎﺁﻧﻬﺎﯾﯽﮐﻪﺑﺎﺧﻮﺩﭼﺘﺮﺑﻪﻫﻤﺮﺍﻩﻣﯽﺑﺮﻧﺪﺑﻪﮐﺎﺭﺧﻮﺩﺍﯾﻤﺎﻥﺩﺍﺭﻧﺪ(ﺁﻧﺘﻮﺍﻥ ﭼﯿﮑﻒ)ﻫﯿﭻﮐﺲﻧﻤﯽﺗﻮﺍﻧﺪﻣﺎﺭﺍﺑﻬﺘﺮﺍﺯﺧﻮﺩﻣﺎﻥﻓﺮﯾﺐ ﺩﻫﺪ. (ﮔﻮﺗﻪ

ﻛﺎﺵ ﻣﻲ ﺷﺪ ﺳﺮﺯﻣﻴﻦ ﻋﺸﻖ ﺭﺍﺩﺭﻣﻴﺎﻥ ﮔﺎﻡ ﻫﺎ ﺗﻘﺴﻴﻢ ﻛﺮﺩ ﻛﺎﺵ ﻣﻲﺷﺪ ﺑﺎﻧﮕﺎﻩ ﺷﺎﭘﺮﻙ ﻋﺸﻖ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺁﺳﻤﺎﻥﺗﻔﻬﻴﻢ ﻛﺮﺩﻛﺎﺵ ﻣﻲ ﺷﺪ ﺑﺎ ﺩﻭ ﭼﺸﻢﻋﺎﻃﻔﻪ ﻗﻠﺐ ﺳﺮﺩﺁﺳﻤﺎﻥ ﺭﺍ ﻧﺎﺯ ﻛﺮﺩﻛﺎﺵ ﻣﻲ ﺷﺪ ﺑﺎ ﭘﺮﻱ ﺍﺯﺑﺮﮒ ﻳﺎﺱ ﺗﺎﻃﻠﻮﻉ ﺳﺮﺥ ﮔﻞ ﭘﺮﻭﺍﺯ ﻛﺮﺩ ﻛﺎﺵﻣﻲﺷﺪ ﺑﺎ ﻧﺴﻴﻢ ﺷﺎ ﻣﮕﺎﻩ ﺑﺮﮒ ﺯﺭﺩ ﻳﺎﺱﻫﺎﺭﺍ ﺭﻧﮓ ﻛﺮﺩ ﻛﺎﺵ ﻣﻲ ﺷﺪ ﺑﺎ ﺧﺰﺍﻥﻗﻠﺐ ﻫﺎﻣﺜﻞ ﺩﺷﻤﻦ ﻋﺎﺷﻘﺎﻧﻪ ﺟﻨﮓﻛﺮﺩ ﻛﺎﺵ ﻣﻲﺷﺪ ﺩﺭ ﺳﻜﻮﺕ ﺩﺷﺖﺷﺐ ﻧﺎﻟﻪ ﻱ ﻏﻤﮕﻴﻦﺑﺎﺭﺍﻥ ﺭﺍ ﺷﻨﻴﺪ ﺑﻌﺪ،ﺩﺳﺖ ﻗﻄﺮﻩ ﻫﺎ ﻳﺶ ﺭﺍﮔﺮﻓﺖ ﺗﺎ ﺑﻬﺎ ﺭﺁﺭﺯﻭﻫﺎ ﭘﺮ ﻛﺸﻴﺪ ﻛﺎﺵ ﻣﻲ ﺷﺪﻣﺜﻞ ﻳﻚﺣﺲ ﻟﻄﻴﻒ ﻻﺑﻪ ﻻﻱ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﭘﺮﻧﻮﺭﺷﺪﻛﺎﺵ ﻣﻲ ﺷﺪ ﭼﺎ ﺩﺭ ﺷﺐ ﺭﺍ ﻛﺸﻴﺪﺍﺯﻧﻘﺎﺏ ﺷﻮﻡ ﻇﻠﻤﺖ ﺩﻭﺭ ﺷﺪ ﻛﺎﺵ ﻣﻲﺷﺪ ﺍﺯﻣﻴﺎ ﻥ ﮊﺍﻟﻪ ﻫﺎ ﺟﺮﻋﻪ ﺍﻱ ﺍﺯ ﻣﻬﺮ ﺑﺎﻧﻲ ﺭﺍﭼﺸﻴﺪ ﺩﺭ ﺟﻮﺍﺏ ﺧﻮﺑﻬﺎ ﺟﺎﻥﻫﺪﻳﻪ ﺩﺍﺩ ﺳﺨﺘﻲﻭ ﻧﺎ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﻲ ﺭﺍﺷﻨﻴﺪ*******ﻣﺮﯾﻢﺣﯿﺪﺭﺯﺍﺩﻩ*

ﺧﺪﺍﻭﻧﺪﺍﺩﺳﺘﻬﺎﯾﻢﺧﺎﻟﯽﺍﺳﺖﻭﺩﻟﻢﻏﺮﻕﺩﺭﺁﺭﺯﻭﻫﺎ-ﯾﺎﺑﻪﻗﺪﺭﺕﺑﯿﮑﺮﺍﻧﺖﺩﺳﺘﺎﻧﻢﺭﺍﺗﻮﺍﻧﺎﮔﺮﺩﺍﻥﯾﺎﺩﻟﻢﺭﺍﺍﺯﺁﺭﺯﻭﻫﺎﯼﺩﺳﺖﻧﯿﺎﻓﺘﻨﯽﺧﺎﻟﯽﮐﻦ********